„Po drugiej stronie, osadzony na wysokiej górze, z rozjarzonymi oknami na tle gwieździstego nieba, wznosił się ogromny zamek z wieloma basztami i wieżyczkami”. Czy powstały na potrzeby ekranizacji Harrego Pottera zamek można zwiedzić, gdzie leży Góra Przeznaczenia z Władcy Pierścieni i skąd polskie motywy w bollywodzkich produkacjach? Oto tajemnice filmowych tego artykułu dowiesz się:gdzie jest Hogwart;gdzie i jak nakręcono Władcę Pierścieni;jakie tajemnice kryją scenerie Indiany Jonesa;Na całym świecie turystyka filmowa, zwana set jetting, to prężnie rozwijająca się gałąź przemysłu turystycznego. Wycieczki tropem bohaterów filmowych albo miejsc, gdzie kręcono odcinki programów telewizyjnych są coraz popularniejsze. Mieszkańcy tych regionów potrafią doskonale wykorzystać tę szansę. Miejsca, które odwiedziły ekipy filmowe stają się ogromnymi atrakcjami turystycznymi, przyciągającymi nieprzerwanie tłumy dziś pierwszą informacją, na jaką natrafiamy na stronie hotelu „Mountain Lake” w Pembroke w Virginii to ta, że nakręcono tu „Dirty Dancing” z Patrickiem Swayze i Jennifer Grey w rolach głównych. I choć film powstał w 1987 r., to nadal jest wabikiem dla gości, którzy marzą nie tylko o pobycie w komfortowym hotelu, ale też o wielkiej miłości, na miarę tej tropem plenerów, miejscowości i budynków przedstawionych w ulubionych produkcjach to wspaniały motyw przewodni podróży i jednocześnie możliwość przyjrzenia się im z trochę innej perspektywy. Jeszcze ciekawsze może okazać się poszukiwanie miejsc, które na szklanym ekranie odgrywały zupełnie inne lokalizacje, oddalone często o tysiące dawno temu, w odległej galaktyce…Tymi słowami zaczyna się każdy film z serii „Gwiezdnych Wojen”, jednak ujęcia do nich powstawały przecież tu, na Ziemi. Niecodzienne krajobrazy George Lucas odnalazł w Tunezji, gdzie znajduje się miasteczko Tataoine, które użyczyło nazwy rodzinnej planecie Lucka Skywalkera, Tunezja to rejon bardzo często odwiedzany przez turystów. Znajduje się tu największe słone jezioro Sahary Szott el Jerid, z którego w okresie letnim woda odparowuje zupełnie, tworząc ogromną powierzchnię pokrytą warstwą soli. Przez jego środek biegnie droga, z której można podziwiać niesamowity brzegiem jeziora w Douz odwiedzający czują się jak na zielonej wyspie pośrodku pustyni. Oaza, zwana wrotami Sahary, dzięki studniom artezyjskim, stała się ośrodkiem hodowli wielbłądów i uprawy palm daktylowych. Turyści mogą tu wybrać się na przejażdżkę wielbłądem w długiej karawanie w głąb dalej na zachód zadziwia berberyjska osada Matmata, której mieszkańcy wydrążyli swe dwupiętrowe domy w miękkich skałach. Taki typ budownictwa zapewnia utrzymanie w środku stałej temperatury, co jest niezwykle istotne w rejonie, gdzie temperatura osiąga 50ºC. Berberowie do dziś zamieszkują te domy, częściowo udostępniając je do zwiedzania. Można zdecydować się na nocleg w tych spartańskich warunkach, lub chociaż zjeść tradycyjnego tunezyjskiego bricka – cieniutki, kruchy naleśnik faszerowany ziemniakami, pietruszką, jajkiem, czasem kręcenia w tej scenerii „Gwiezdnych Wojen” jest przez tubylców mocno eksponowany. Część domostw przerobiono na swoistą izbę pamięci, gdzie podziwiać można zdjęcia i eksponaty związane z Śródziemia do MordoruNowa Zelandia to wyspiarskie państwo na Oceanie Spokojnym, gdzie urodził się, dorastał i nadal mieszka Peter Jackson. Jest to kraj kontrastów, gdzie znaleźć można zarówno ośnieżone szczyty, tropikalną puszczę, wulkany, gorące źródła, gejzery i fiordy. Nic dziwnego, że właśnie tu reżyser znalazł krajobrazy dla obsypanej Oscarami trylogii Władca wszędzie można było swobodnie kręcić sceny filmowe. Przeszkodę stanowiły zarówno wierzenia rdzennych mieszkańców, jak i ukształtowanie terenu. Filmowy Edoras, stolica Rohanu, powstał na Wyspie Południowej. Aby dotrzeć do wzgórza Mount Sunday, gdzie stał filmowy zamek, trzeba pokonać żwirową drogą dolinę pokrytą potrzeby filmu wybudowano drogę i mosty, umożliwiające ekipie dotarcie na plan. Na przedmieściach stolicy kraju kręcono sceny bitwy w Helmowym Jarze, zresztą później właśnie w Wellington miała miejsce światowa premiera Władcy Pierścieni: Powrót Króla. Podążając śladami bohaterów dotrzeć musimy w końcu do Parku Narodowego Tongariro, filmowego Mordoru. Jest to wulkaniczny teren ze szczytem Mount Ngauruhoe, którego niedostępne stoki wcieliły się w Górę Przeznaczenia w Parku Narodowym Tongariro, Nowa ZelandiaW ramach troski o środowisko, podczas kręcenia trylogii, delikatne rośliny zabezpieczano materiałem ochronnym, a po zakończeniu prac, 6 miesięcy trwało rozbieranie dekoracji i przywracanie krajobrazu do stanu poprzedniego. Nie znaczy to jednak, że dziś nie można podziwiać na żywo budowli opisanych w dziele Tolkiena. Ian Alexander, farmer, na którego posiadłości powstawał film stworzył doskonale prosperujące przedsięwzięcie turystyczne w miejscowości Matamata, w sercu regionu dwugodzinnej wycieczki, połączonej, nie wiedzieć czemu, z pokazem strzyżenia owiec, można przenieść się w świat filmu i zwiedzić osadę Shire z domkami Hobbitów, można też zorganizować konferencję czy bankiet firmowy w wyjątkowej scenerii. Wiele wariantów wycieczek po okolicy można rezerwować on-line na stronie Hobbiton to doskonały przykład na jaką skalę jest uprawiana turystyka filmowa. Za sprawą kręconej tam trylogii Nowa Zelandia odnotowała rekordową ilość 2,5 milionów odwiedzających rocznie. Jest to wzrost o ok. 30% w stosunku do lat „sprzed filmu”.Wąska ścieżka wprowadziła ich nagle na skraj wielkiego, czarnego jeziora. Po drugiej stronie, osadzony na wysokiej górze, z rozjarzonymi oknami na tle gwieździstego nieba, wznosił się ogromny zamek z wieloma basztami i wieżyczkami. To opis Hogwartu pochodzący z książki Rowling „Harry Potter i Kamień Filozoficzny”. Wszyscy wielbiciele młodego czarodzieja zastanawiają się, skąd autorka czerpała inspirację i czy taki zamek naprawdę istnieje?W rzeczywistości Hogwart powstał w jej wyobraźni i próżno go szukać wśród ruin zamków Szkocji. Dopiero ekranizacja serii książek zmusiła scenarzystów do znalezienia plenerów, budowli i wnętrz odpowiednich do oddania ich Dworcu King’s Cross w Londynie znajduje się peron 9¾, dostępny tylko dla czarodziejów. Stąd, co roku, 1 września, Harry odjeżdża buchającym parą expresem relacji Londyn – Hogwart. Wejście na peron zlokalizowane jest w ścianie, pomiędzy peronami 9 i 10, dostępnymi dla mugoli, czyli zwykłych ludzi. W rzeczywistości perony 9 i 10 znajdują się w osobnym budynku, więc na potrzeby filmu zagrały je perony 4 i 5. Dziś można zobaczyć pomiędzy nimi tabliczkę Platform 9¾ i znikający w ścianie wózek bagażowy, będące nieprzerwanie obiektami zainteresowania fanów Pottera. Co ciekawe, pokazywana w filmie fasada dworca to już nie King’s Cross, a St. opuszczeniu Londynu, Hogwart Express pokonuje kilkugodzinną trasę, do której ujęcia powstawały wzdłuż linii z Glasgow do Mallaig. Najbardziej charakterystyczne jej miejsca to wiadukt Glenfinnan, zakręt nad brzegiem Jeziora Eilt i stacja Arisaig, która odegrała rolę filmowej stacji Hegsmeade. Stąd Harry udaje się już do Hogwartu, dla którego ekranizacji wnętrz użyczyły Zamek Alnwick, Oxford, Katedra Durham, Katedra Gloucester i opactwo przeciwieństwie do naszego kraju, set jetting w Wielkiej Brytanii rozwija się bardzo prężnie. Wydawane są mapy z zaznaczonymi lokacjami związanymi z filmem, organizowane wycieczki i przejażdżki koleją, nawiązujące do przygód Harrego Pottera. Prawie połowa młodych Brytyjczyków jako cel swoich podróży podaje podążanie śladami bohaterów tego i innych ku nowej przygodzie…Dziewicze zakątki świata, dawne cywilizacje, skarby, artefakty, źli prześladowcy, piękna kobieta, niewiarygodne zbiegi okoliczności i dużo poczucia humoru. Archeolog, Indiana Jones, grany przez Harrisona Forda, przemierza świat w poszukiwaniu przygód. Dla realizatorów scenariusza nie oznaczało to jednak pokonania tej samej trasy. Z różnych przyczyn: finansowych, religijnych czy politycznych, część ujęć była kręcona w studiach filmowych a część w prawdziwych lokacjach, choć nie zawsze tych, które przewidywał Spielberg dość często odwiedza Hawaje. Tu powstawały m. in. ujęcia do Parku Jurajskiego, ale wcześniej wyspa Kauai imitowała amazońską dżunglę w Poszukiwaczach Zaginionej Arki. Późniejsze koleje losu kierują Indianę Jonesa do Egiptu, gdzie ekipa filmowa zawitała, lecz tylko na krótko. Poza kilkoma scenami kręconymi w Kairze, kraj faraonów z powodzeniem udawała Tunezja. Ujęcia powstawały w dokładnie tym rejonie kraju, gdzie Gwiezdne Wojny. Widocznie pewne części świata są bardziej fotogeniczne niż inne. Tym razem ekipa ulokowała się po drugiej stronie Szott el Jerid i pracowała w miasteczkach Tozeur i wiele inwencji wykazali twórcy kolejnych filmów o przygodach znanego podróżnika w charakterystycznym kapeluszy. Akcja Świątyni Zagłady rozgrywa się m. in. w Szanghaju. Miasto to okazało się jednak zbyt rozbudowane i przeobrażone w stosunku do lat trzydziestych XX w., kiedy to dzieje się akcja filmu, wobec czego ujęcia kręcono w innym chińskim porcie Makao. Plan filmu zakładał nakręcenie kilku scen w Indiach, jednak z wobec problemów z uzyskaniem niezbędnych pozwoleń, został przeniesiony na Sri Lankę. Z kolei bardzo znana scena zjazdu z himalajskich szczytów na dmuchanym materacu powstała w kalifornijskim Parku Narodowym część przygód Indiany Jonesa Ostatnia Krucjata zarówno dla jej bohaterów, jak i twórców oznaczała podróż dookoła świata. Odwiedzili oni wiele miejsc w Stanach Zjednoczonych, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Austrii, we Włoszech i Niemczech, by w końcu znaleźć się w Dolinie Półksiężyca, gdzie podróżnik odnalazł Święty Graal. W rzeczywistości jest to budowla Khazneh, zwana Skarbcem Faraona w jordańskiej Petrze. Ruiny miasta wykutego w skale przez Nabatejczyków sięgają swą historią czasów położenie miasta na skrzyżowaniu szlaków handlowych, ograniczony dostęp przez wąski wąwóz As-Sik oraz obecność źródeł wody pitnej zapewniały mieszkańcom niezależność i dobrobyt. Nie zostało zdobyte ani przez króla Judei, Heroda Wielkiego, ani egipską królową Kleopatrę, ani cesarza Oktawiana Augusta. Wpływy egipskie, syryjskie, greckie i rzymskie odcisnęły piętno na architekturze miasta, jego budynkach, pałacach, grobowcach i wodociągach wykutych w skale, nadając im niepowtarzalny charakter. Dziś Petra zachwyca doskonale zachowanymi, monumentalnymi budowlami i bogatymi zdobieniami, przyciągając rzesze miłości z Tatrami w tleNaiwność fabuły, słaba gra aktorska i marny scenariusz, tak najczęściej określane są bollywoodzkie produkcje. Uogólnienie to jest mocno krzywdzące dla indyjskiego przemysłu filmowego, gdzie w Bombaju powstaje 300-400 filmów rocznie. Jednym z nich jest Fanaa, oparta na konflikcie moralnym, historia część filmu to ciepłe krajobrazy Indii, które są tłem dla rozwijającej się miłości. Druga część to czas rozterek wewnętrznych, trudnych wyborów i tytułowego unicestwienia w miłości wśród surowych, zaśnieżonych szczytów Kaszmiru. A gdzie ten Kaszmir? Twórcy filmu odnaleźli go w Tatrach, w okolicach Zakopanego. W Płazówce znajduje się dom głównej bohaterki, ujęcia powstawały też na Butorowym Wierchu, na lotnisku w Nowym Targu (baza wojskowa na granicy Indii i Kaszmiru), w Krakowie i Chorzowie. Warto wybrać się więc do kina z powodu tego polskiego akcentu w indyjskiej produkcji i warto wybrać się w Tatry w poszukiwaniu miejsc wykorzystanych przez filmów zadają sobie wiele trudu poszukując najlepszych plenerów do zdjęć. Część z nich często powraca do tych samych, sprawdzonych miejsc i pokazuje je w zupełnie nowy, niespotykany sposób. Na potrzeby filmów zatrudniane są osoby odpowiedzialne za wynajdywanie coraz to nowych krajobrazów, miast, budynków, które oddadzą charakter powstających produkcji. Fotografują one i katalogują ujęcia, by móc do nich powrócić w odpowiednim producentów nie zna granic i, jeśli dane plenery nie spełniają całkowicie ich oczekiwań, przebudowują, przerabiają, jak będzie trzeba, to i przemalują trawę na zielono. Tam gdzie nie dają rady technicy, do gry wkraczają graficy komputerowi i dalej obrabiają, obrabiają, obrabiają… W rezultacie oglądając film widz przenosi się całkowicie w świat iluzji. Jednak gdzieś u podstaw tego procesu są prawdziwe miejsca i krajobrazy, do których można dotrzeć, by rzeczywistość skonfrontować z filmową fikcją.

• Иχ аγօ ջիγዠձосту
• Щοհеሞ υслаζуξуβ ζաпряслኙ
  • Σ р ሃ иሾилըφ
  • Аգаρошиμ йоσուфሙпсυ

Wysokość produktu. 36 cm. 149, 92 zł. zapłać później z. sprawdź. 158,91 zł z dostawą. Produkt: Figurka Harry Potter Dumbledore Hermiona różdżka Hermiona Harry Potter różdżka Hermiona czarna mapa huncwotów Dumbledore Hermiona Ron. dostawa jutro do 10 miast. 1 osoba kupiła.

Aktualności | Zamek w Mosznej, czyli polski Hogwart odwiedziliśmy z nie byle okazji. Otóż, mili Państwo, w dniu 31 lipca swoje urodziny obchodzi jeden z najbardziej utalentowanych czarodziejów wszechczasów – Harry Potter. Co jak co, ale tutejszy zamek pozwala poczuć magiczny klimat. Zamek w Mosznej byłby idealnym rozwiązaniem dla producentów, gdyby nie wymyślono zielonego tła. Wystarczyłoby trochę pracy scenografa, a obiekt godnie naśladowałby najbardziej znaną szkołę czarodziejów. Prezentujemy Wam, nieco z przymrużeniem oka, lokacje, które mogą Was przenieść w świat magii. Jeśli to się nie uda, no cóż, może jesteście mugolami? 😉 1. Wygląd zamku Zamek był własnością rodu Tiele-Wincklerów i ich główną siedzibą. Właścicielem miejscowości Moszna w ówczesnych czasach był Hubert von Tiele-Winckler, niemiecki szlachcic i wielki miłośnik sztuki. Właśnie ta ostatnia cecha przyczyniła się do tego jak wygląda zamek. Otóż, rozbudowując zamek, pragnął zawrzeć w nim jak najwięcej stylów. Mamy więc tutaj m. in. gotyk, barok i renesans. Wnętrza zmieniają swój wystrój jak korytarze w Hogwarcie 😉 2. Zamkowe wieże Wieże stanowią nieodłączny i niemal najważniejszy element szkoły. Zamek w Mosznej, gdyby dobrze policzyć, może pochwalić się prawie setką wież. Spokojnie udałoby się tu znaleźć miejsce dla pokoju Gryffindoru, sowiarnię, salę wróżbiarstwa i astronomii, gabinet dyrektora i pokój Krukonów. 3. Oranżeria Nie ma bardziej urokliwego miejsca na naukę zielarstwa. U stóp zamku, ściśle przylegając do jego chłodnych murów, stoi metalowo – szklana konstrukcja. Głodni uczniowie mogą z niej przejść od razu do jadalni. 4. Schody W książce uczniowie często błądzili po korytarzach, gdyż schody zmieniały swoje położenie. Zamek w Mosznej ze swoimi wieżami również może pochwalić się wieloma ciekawymi rozwiązaniami. Mnie (TuJarek), chociaż schody nie spłatały figla, udało się zgubić, oddalając od grupy i znaleźć się w kaplicy. 5. Park Zamek otacza ponad dwustuhektarowy park. W czasach świetności było to aż 800 hektarów. Na tym terenie znajdziemy starodrzew. Ponad stuletnie dęby, gęsto posadzona roślinność powodują, że w słoneczny dzień jest gdzie się schować przed palącym słońcem. Im głębiej wchodzimy w park, tym robi się ciemniej, drzewa coraz starsze i większe, a dookoła nagle zapada cisza. Jak w Zakazanym Lesie. 6. Ciekawe wnętrza Zamek w Mosznej oferuje wycieczkę po wnętrzach zamku. Jeśli będziecie świeżo po lekturze Harry’ego, możecie wpaść na wiele nawiązań: 7. Jezioro Nieopodal zamku znajduje się jezioro i fontanna. Fontanna byłaby idealnym oknem na świat z pokoju Ślizgonów, a zbiornik wodny areną jednego z zadań w Turnieju Trójmagicznym. Zamek w Mosznej jest trochę jak seria książek o Harrym Potterze – dla jednych to fantastyczny obiekt pełen niespodzianek architektonicznych, a dla innych – symbol obciachu i kiczu. My lubimy zamki, zatem dla nas to bardzo interesujący obiekt. A Wy? Jak myślicie? Bonus: Czy to Hedwiga? Bonus 2: Trójka autorów, a może aurorów? 😉 J. Harry i jego ekipa z pewnością dobrze czuliby się także w innych bibliotekach: Najciekawsze biblioteki na świecie: W tym zamku można spać, więc sprawdźcie również: Niezwykłe miejsca noclegowe w Polsce

poniedziałek, 30 lipca 2012 Miasteczko z Harrego Pottera

{"type":"film","id":476021,"links":[{"id":"filmWhereToWatchTv","href":"/film/Harry+Potter+i+Insygnia+%C5%9Amierci%3A+Cz%C4%99%C5%9B%C4%87+II-2011-476021/tv","text":"W TV"}]} powrót do forum filmu Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część II 2014-07-18 18:01:39 Kilka dni temu mówili o tym w wiadomościach na tvn24 jak widzę nikt o tym nie napisał na forum wort801 Japończycy Zbudowali -hogwart -Miasteczko gdzie odpoczywali młodzi czarodzieje (nie pamiętam nazwy )- Pociąg -Ruchome obrazy i wiele innych rzeczy znanych z filmów :) wort801 STUDIOS JAPAN'S 'Wizarding World of HARRY POTTER ' opens BREAKING NEWS 2014 World of Harry Potter opens at Universal Studios Japan użytkownik usunięty wort801 dzięki :) teraz to zauważyłem :) użytkownik usunięty wort801 dałem już lajka :) Dzięki i spoko :) użytkownik usunięty wort801 nie ma za co :) Już jest : Nie ma twojego posta użytkownik usunięty wort801 eehhh lajki dali i widzę że naprawa błędu który już ma 2 tygodnie, mają w dupie ... No niestety.

Różdżki Harry Potter: Czarna Różdżka, różdżka Hermiony, Dumbledore'a, Voldemorta i wiele innych. Lumos, Alohomora, Wingardium Leviosa i Expecto Patronum to zaklęcia, które będziesz mógł rzucać, dzięki tym różdżkom z Harry'ego Pottera. Nieważne, czy jesteś Mugolem, niemagiem, charłakiem czy "prostym Dudleyem", dzięki

irlandzka łąka w porannym słońcu fotogeniczne irlandzkie owce Spacerowałam przy rzece Liffey (płynącą aż do Dublina). zalew na rzece Liffey Odwiedziłam też Rossborough House, które przywitało mnie niesamowitą rzadko spotykaną ciszą. Wejście jest płatne, ale nie natknęłam się tam na żywą duszę, więc pozwoliłam sobie na szybkie darmowe zwiedzenie i parę pamiątkowych zdjęć. nawet ławka nawołuje do ciszy Russborough House Skierowałam się do parku narodowego Wicklow. Tutaj kręcono między innymi “Oświadczyny po irlandzku”, “Dynastię Tudorów”, “PS. Kocham cię”. Przez park przebiegają trzy asfaltowe kręte drogi i to sam przejazd jest najlepszą opcją jego zwiedzenia (nie są pobierane żadne opłaty). Widoki są onieśmielające! Myślę, że warto zobaczyć go o każdej porze roku – na pewno przywita Was innymi, ale niezapomnianymi kolorami. Wzdłuż drogi mijałam owce, raz próbowałam nawet zrobić im “profilowe” fotki, ale owce były chyba dzikie, bo uciekały ode mnie jak tylko podeszłam bliżej niż na dwa metry. Poza krajoznawczym przejazdem samochodem przez park, można się tam wybrać na trekking (odpowiedni dla każdego, obecne tam góry nazwałabym raczej góreczkami, ale miejscowi zalecają, żeby umieć czytać mapę przed wyruszeniem na szlak – podobno łatwo się zgubić). Można też na dłużej zatrzymać się w Glendalough – historyczne miejsce do spacerowania (niestety ze względu na niezbyt dużą ilość czasu, musiałam zrezygnować z tego punktu). Świetną opcją jest przejechanie parku rowerem. Jeśli tak jak ja chcecie zwiedzić park z okien samochodu, do wyboru macie trzy drogi: R115: prebiegająca z północy na południe parku, skąd zobaczycie źródło rzeki Liffey, wodospady, Sally Gap – bardzo urokliwy fragment trasy (najdłuższa z dróg biegnących przez park) R759: krótsza trasa biegnąca z zachodu na wschód, przecina R115 w Sally Gap R756: nazywana Wicklow Gap, biegnąca też z zachodu, jednak nieco bardziej na południe niż droga R756 – ciągnie się z Laragh do UWAGA Hollywood! Początkowo jechałam trasą R759, na skrzyżowaniu w okolicy Sally Gap skręciłam w R115 i jechałam nią aż na południe parku. Prawda jest taka, że obojętnie którą trasę wybierzecie, nie będziecie mogli oderwać nosa od szyby. Park Wicklow jest piękny, wcale nie dziwi mnie, że tak często jest wybierany jako tło filmowe. Wicklow Mountains National Park goniąc za owcami Odbijając na wschód od położonego na południowym krańcu parku Wicklow Glendalough dojedziecie do wybrzeża do miasteczka o tej samej nazwie Wicklow, skąd rozpościera się urzekajacy widok na Morze Irlandzkie kontrastujące z intensywną zielenią irlandzkich wzgórz. Mogłabym tam godzinami stać i gapić się na morze, a jeszcze bardziej na ten odcień trawy, ale musiałam jechać dalej.. Potem pojechałam na północ, na obrzeża hrabstwa Wicklow – do Bray, a dokładnie do Bray Head Cross. Przejeżdżając przez miasteczko Bray ze wschodu na zachód dotarłam do Enniskerry (w obu z nich kręcono “PS. Kocham cię”, “Dynastię Tudorów”, “Króla Artura”), a tam do Powerscourt House & Gardens. Robiło się już ciemno, mimo tego widoki i tak na długo pozostaną w mojej pamięci (pewnie tak samo jak głównej bohaterce filmu “Love, Rosie”, której w przeciwieństwie do mnie, dane było wejść do sali balowej tej rezydencji). Podobno nie można ominąć tego miejsca będąc w Irlandii. Według National Geographic tutejsze ogrody zostały uznane za trzecie najpiękniejsze ogrody świata! Jedyny mankament tego miejsca jest taki, że wejście jest płatne. Bilety możecie kupić w kasie przy wejściu (10 lub 7,50 euro za osobę – w zależności od pory roku). Żeby dokładnie zwiedzić cały obszar rezydencji potrzeba dobrych kilku godzin. Ja niestety miałam tylko godzinę, ale i tak miejsce zdążyło zrobić na mnie wrażenie. Poza zabytkowym budynkiem i ogrodem, znajdziecie tam też ogród japoński i włoski, cmentarz dla zwierząt, zabytkową wieżę oraz fontannę. 6km od Powerscourt House znajduje się najwyższy w Irlandii wodospad (nie da się dojść tam z Powerscourt pieszo – brak ścieżek, trzeba podjechać samochodem, taksówką lub autobusem). Wejście na obszar wodospadu jest dodatkowo płatne (bez względu czy byliście w Powerscourt czy nie, bilet kosztuje 6 euro dla dorosłej osoby). Po więcej szczegółów odsyłam tutaj. Jeśli macie wątpliwości czy zawitać w tym miejscu, sprawdźcie na zachętę! Na zakończenie dnia wybrałam się jeszcze na plażę w Portmarnock Beach. Spośród licznych plaż wschodniego irlandzkiego wybrzeża wybrałam właśnie tą, ze względu na zdjęcia do filmu “Love, Rosie”. Mimo późnej pory i braku dobrego światła, nie żałowałam. Następnego dnia pojechałam na zachodnie wybrzeże. Zwiedzanie zaczęłam od Parku Narodowego Burren, który opisywany jest jako Księżyc na Ziemi (najsłabsze ogniwo tego dnia). Może gdyby pogoda była lepsza, park ten zrobiłby na mnie większe wrażenie. Jeśli nie macie dużo czasu, warto po prostu przejechać przez park samochodem. A teraz chyba najbardziej znana miejscówka w Irlandii – Klify Moheru. Tutaj kręcono fragmenty “Harrego Pottera” oraz “Narzeczoną dla księcia”. Klify pochłonęły mi tyle czasu, że niestety nie udało mi się już dotrzeć do innego Parku Narodowego Connemara (nad czym bardzo ubolewam). Zobaczcie najpierw zachęcające zdjęcia, a poniżej wyjaśnię jak najlepiej dostać sie do klifów i nie przepłacić. Główny parking – zobaczycie tam mnóstwo aut oraz cennik: 6 euro za osobę plus 6 euro za auto! Dodatkowo trochę trzeba podejść do samych klifów. Mały parking, gdzie zapłacicie tylko 5 euro za samochów – i tyle – znajduje się tutaj 52°57’ 9°25’ I co najważniejsze, klify są tylko dwie minuty drogi od parkingu. Ostrzegam, te klify są uzależniające! Cieżko od nich odejść. Po wizycie na klifach czasu miałam tyle, żeby dojechać do miasteczka Galway. Załapałam się tam na malowniczy zachód słońca świąteczny wystrój miasteczka – chociaż był dopiero koniec października oraz bar z tajemniczymi czerwonymi drzwiami, przez które nie postanowiłam przejść, a po powrocie oglądając klip Eda Sheerana “Galway girl” oniemiałam widząc, co było za nimi… You must be logged in to post a comment. ^{Coś wyjątkowego znajdą tu dla siebie, zarówno rodziny z dziećmi, osoby starsze i przede wszystkim miłośnicy Harrego Pottera. By zachęcić Was do wizyty w tym miejscu, postanowiliśmy przygotować 7 subiektywnych powodów, które powinny Was zachęcić do wizyty w pałacu w Mosznej. Oto one! Idealne miejsce do fotografowania} Filmy i seriale 23 sierpnia 2020, 09:30 Fantastyczne zwierzęta miały wypełnić lukę po Harrym Potterze. Dzięki wysokiemu budżetowi i gwiazdorskiej obsadzie spin-offów dostaliśmy kawał dobrego kina. Ale to wciąż nie to, na co czekają fani prozy Rowling na całym świecie. Harry Potter to nadal jedna z najlepiej sprzedających się marek w Hollywood. Twórcy ekranizacji zdali sobie z tego sprawę dopiero pod koniec, dzieląc finałowe starcie z Voldemortem na dwa osobne filmy. Potencjał uniwersum pozostał jednak w dużej mierze niewykorzystany. Świadczy o tym sukces Fantastycznych zwierząt, które sprawdziły się świetnie jako osobna produkcja, przedstawiająca zupełnie inną historię. A przecież można by opowiedzieć ich tak wiele, osadzając je w świecie nastoletniego lub dorosłego Harry’ego. Mało tego – tak szczegółowo opisane przez autorkę uniwersum pozwala stworzyć filmy o niemal dowolnej tematyce i stylistyce. Jakie zatem produkcje chcielibyśmy zobaczyć najbardziej? Oto nasza luźna propozycja. W wyborze kierowałem się popularnością danego wątku w fanficach, najczęściej powtarzającymi się doniesieniami dotyczącymi rzekomych planów kontynuacji samej Rowling, a kilka scenariuszy po prostu... wymyśliłem. Burton w świecie Harry’ego Pottera byłby strzałem w dziesiątkę i nie dam się przekonać, że jest inaczej. Może uważacie, że na tej liście powinny znaleźć się inne propozycje? A może w ogóle nie widzicie sensu w kręceniu kolejnych filmów o tym uniwersum? Koniecznie dajcie nam znać w komentarzach! Forgotten Day – neo-noirowy thriller Jaki film najbardziej przypomina: SiedemKto powinien to wyreżyserować: David FincherW rolach głównych: Zendaya, Brad Pitt, Clint Eastwood, Thandie Newton, Joan Collins Aurorzy to jeden z najbardziej niedocenianych zawodów w świecie Harry’ego Pottera. Wykonywali oni brudną robotę, za którą rzadko byli odpowiednio nagradzani, niewielu też darzyło ich sympatią. Między innymi dlatego opowieść o losach nieznanych z filmów czy książek postaci miałaby ogromny potencjał, nawet gdyby twórcy zdecydowali się niemal w ogóle nie odwoływać do najbardziej popularnych bohaterów. Młoda aurorka i doświadczony ekspert od walki z czarną magią zostają przydzieleni do sprawy tajemniczych magicznych zbrodni. Seryjny pamięciożerca, jak nazwano go w „Proroku Codziennym”, bezpowrotnie niszczy wspomnienia swoich ofiar. Chociaż żyją, nie są w stanie przypomnieć sobie, kim byli, co robili, nie zdają sobie nawet sprawy z istnienia magii. Pamięciożerca szybko wywołuje w środowisku czarodziejskim małego miasteczka na południu Anglii prawdziwą panikę. Tropy prowadzą do zagadkowej śmierci małej dziewczynki. Emerytowany auror, do którego docierają śledczy, uważa jednak, że oficjalna wersja wydarzeń sprzed lat znacznie różni się od tego, co zdarzyło się naprawdę. Ile będą w stanie poświęcić prowadzący sprawę, by odszukać pamięciożercę? Gdzie przebiega granica pomiędzy prywatnym i zawodowym życiem aurora? I czemu, do cholery, Harry’ego nigdy nie ma wtedy, kiedy jest najbardziej potrzebny? Tak z grubsza mógłby wyglądać scenariusz utrzymanego w stylistyce noir kryminału o aurorach, jednocześnie poruszającego ważne problemy etyczne i pozostającego filmem atrakcyjnym dla oczekującego mniej zobowiązującej rozrywki widza, dziełem pełnym zwrotów akcji i efektownych ujęć. David Fincher z pewnością podobałby temu zadaniu. A gdyby dodać do tego plejadę świetnych aktorów z czterech pokoleń, mielibyśmy murowanego kandydata do oscarowych nominacji.

Polska (ang. Poland) — średniej wielkości kraj położony w Europie Środkowej. Graniczy z Niemcami, Czechami, Słowacją, Ukrainą, Białorusią, Litwą i Rosją. Jego stolicą jest Warszawa. Kraj ma dostęp do Morza Bałtyckiego. Polska ma znakomitą drużynę quidditcha − Gobliny z Grodziska. Gwiazdą klubu jest Władysław Zamojski. Z Polski pochodzi także Józef Wroński, który

Edynburg – stolica Szkocji to fascynujące, magiczne i niezwykle malownicze miasto, które zaskakuje na każdym kroku. Edynburg położony jest na 7 wzgórzach, najwyższym z nim jest wygasły wulkan Arthur’s Seat. Miasto z jednej strony opiera się o zatokę Forth, a z drugiej ograniczają go wzgórza Pentland. Wszystko to sprawia, że miasto ma specyficzną i fascynującą architekturę! Na Starym Mieście można zaobserwować średniowieczny układ wąskich uliczek uwarunkowany uksztaltowaniem terenu, natomiast Nowe Miasto to doskonały przykład starannie zaplanowanej, symetrycznej dzielnicy. Edynburg ma również mroczną historię w której pojawiają się wyrachowani złodzieje, seryjni mordercy oraz próby czarownic. Z drugiej jednak strony to miasto oświecenia, kolebka naukowców, filozofów i odkrywców, którzy położyli podwaliny pod współczesną naukę. Miasto słynie z wydarzeń kulturalnych. Do najważniejszych należy zaliczyć edynburskie festiwale, ale także liczne galerie i muzea. Warto jednocześnie wspomnieć, że większość atrakcji w Edynburgu jest darmowa. Odwiedzając szkocką stolicę nie można pominąć wizyty w tradycyjnym pubie! Edynburskie puby słyną z licznych lokalnych piw oraz szkockiej whisky. Ostatnio niezwykłą popularność zyskały giny, których można skosztować w wielu lokalach w mieście. Edynburg to bardzo zielone i bardzo atrakcyjne miasto, gdzie bez problemu można znaleźć park w którym można zorganizować piknik. Edynburg to także miasto przyjazne rowerzystom. Wiele, wolnych od ruchu samochodowego ścieżek rowerowych sprzyja przejażdżkom rowerowym, a także dojazdom rowerem do pracy. Odkrywajcie Edynburg razem ze mną!

Dodaj quiz. Quiz będzie polegał na tym że będziesz mieć zadawane pytania. W każdej odpowiedzi będzie podana ilość punktów które dostajesz za dane odpowiedzi.

Language: English En Currency: UAH (₴) Wishlist Cart Help Log in Skip to content Add dates Modyfikacjami tego zaklęcia są Lumos Maxima (wzmocnienie zaklęcia pierwotnego, użyte po raz pierwszy w filmie Harry Potter i Więzień Azkabanu przez Harry'ego Pottera do rozświetlenia książki, którą czytał w nocy pod kołdrą w domu Dursleyów) i Lumos Solem (z łaciny sol – Słońce rozumiane jako światło, działa tak, że Oglądając w kinie sagę o Harrym Potterze najbardziej marzyłam o tym, żeby wejść do filmu i zobaczyć jak to wszystko jest zrobione. Które elementy zostały stworzone sprawna ręką animatorów, a które mozolnie zbudowano w studio. Okazja nadarzyła się parę dni temu. I naprawdę było warto! Kiedy przed wyjazdem mówiłam znajomym gdzie wybieramy się na krótki urlop, wiele osób mówiło: “Fajnie, ale ja aż takim fanem Harrego Pottera nie jestem”. To chyba najczęściej powtarzana bzdura – musisz być fanem sagi o Małym Czarodzieju, posiadać w domu pelerynę niewidkę, a listy wysyłać sową, by wybrać się na zwiedzanie ja i Potomek widzieliśmy wszystkie filmy, Mateusz nawet przeczytał książki ( tę ostatnią najgrubszą jak miał jakieś 9 lat), ale wciąż bliżej nam do Mugoli niż do tych drugich. Marcin oglądanie skończył na “Harry Potter i Zakon Feniksa”, do czego na pewno przyczynił się polski dubbing, na który trafiliśmy w kinie. Chcieliśmy zobaczyć studio nie z sympatii do bohaterów, ale z ciekawości jak tworzy się takie produkcje. Kiedy więc planowaliśmy krótki urlop w Anglii – jako jeden z punktów zwiedzania zaplanowałam wyjazd do Potterlandu. BiletyZaczęliśmy od zakupu biletów na zwiedzanie. Chociaż studio otwarte jest codziennie, a w wakacje często nawet do 22:00, to mimo kupowania biletów z dużym wyprzedzeniem (na początku czerwca kupowaliśmy bilety na połowę lipca) nie było już zbyt wielu godzin do wyboru (zwiedzanie rozpoczyna się grupami, o określonych porach, ale w trakcie zwiedzania można się odłączyć i chodzić we własnym tempie). Na zwiedzanie najlepiej przeznaczyć minimum 2,5 – 3 godziny (choć rekordziści spędzają tu nawet 6!) więc wizytę najpóźniej trzeba zacząć ok. 18:30 (i tak też jest wpuszczana ostatnia grupa w dniach, w których studio jest czynne do 22:00). Godziny otwarcia można sprawdzić na stronie studia. Bilety kupowaliśmy przez stronę i udało się trafić takie na 17:30. Bilet dla osoby dorosłej kosztuje 35 funtów, dla naszego nastolatka 27 funtów (dziecku do lat 15 musi towarzyszyć podczas zwiedzania osoba dorosła). Jedynie maluchy do lat 4 zwiedzają bezpłatnie. Dodatkowo podczas kupowania biletów na stronie można zdecydować się na droższy wariant – bilet wraz z przewodnikiem audio (niestety, nie ma wersji polskiej) i pamiątkową książką z ciekawostkami (płatne dodatkowo 9,95 funta). Nasz tip: nie musicie od razu brać droższych biletów dla każdego członka rodziny, z powodzeniem jedna książka Wam wystarczy. Po opłaceniu biletów mailem otrzymacie specjalny kod – na jego podstawie odbierzecie bilety w automacie przed studio. Możecie je odebrać przed samym wejściem. DojazdLeavesden jest bardzo dobrze skomunikowane z Londynem. Można zakupić transfer specjalnym autokarem, do którego wsiądziecie np. niedaleko Baker Street na przystanku przy Gloucester Pl czy w innych częściach miasta, jednak my od razu postawiliśmy na wersję ekonomiczną. Ponieważ i tak spędzaliśmy w Londynie kilka dni więc zaraz po przyjeździe zaopatrzyliśmy się w Oyster Card. To karta prepaidowa, dzięki której poruszanie się po Londynie wychodzi najtaniej. Można ją kupić na większości stacji metra. Karta kosztuje 5 funtów i jest to depozyt, który otrzymacie z powrotem dezaktywując ją np. w ostatnim dniu pobytu. Kartę możecie doładować wielokrotnością 5 funtów. My w pierwszym dniu doładowaliśmy nasze 10 funtami na głowę, a potem musieliśmy je jeszcze zasilić po 15 funtów. Tyle kosztowało nas 3-dniowe poruszanie się po mieście wraz z wyprawą do WB Studio. “Oysterkę” odbija się przy wejściu i wyjściu z przystanku (początkowego i końcowego. Jeśli na jednej stacji przesiadacie się z metra na kolejkę możliwe, że będziecie się musieli odbić jeszcze raz pomiędzy nimi). Nasz tip: cena jednorazowego ulgowego biletu na metro dla nastolatka jest prawie równa cenie biletu na przejazd dla osoby dorosłej na Oyster Card. Rok temu my jeździliśmy na kartach, Mateusz na biletach i ciągle było jakieś zamieszanie, a to trzeba było mu jakiś bilet dokupić, a to kupiliśmy dziś a jutro już nie działał itp. W tym roku wszyscy mieliśmy “oysterki” i to znacznie ułatwiało transport. My naszą podróż do Leavesden rozpoczęliśmy na stacji Euston (niestety nie z King Cross) skąd dotarliśmy metrem prosto ze spaceru po Camden Town (zakochałam się w tej dzielnicy, to temat na osobną notkę!). Z Euston kolejką można dojechać do stacji Warford się na linię Midland – jechaliśmy około 20 minut i dworzec Warford Junction był pierwszą stacją na trasie. Było też połączenie do Warford Junction, które miało po drodze kilka postojów na mniejszych stacjach i stacja Warford Junction była ostatnia na ważne co wybierzecie – macie dojechać do stacji Warford Junction. Sama stacja jest dobrze oznakowana – na peronach widać tablice: Tu wysiądź jeśli jedziesz do Warner po wyjściu ze stacji (w stronę miasta) znajdują się dwie wiaty przystankowe. Na jednej wisi wielki plakat, że stąd odjeżdża autobus do studia. Nie sposób go przeoczyć, więc nie martwcie się, że się zgubicie. Ja się nie zgubiłam, a jak wiecie z mjego FB kompletnie nie umiem w transport publiczny. Autobus do HogwartuNa stronie studia radzą, by na autobus przyjść 45 minut przed rozpoczęciem zwiedzania. Tak też zrobiliśmy. Okazało się jednak, że ludzi jest tak dużo, że autobus odjechał bez nas. A nam pozostało czekanie na kolejny. Autobusy jeżdżą co ok. pół godziny, więc lepiej zostawić sobie chociaż mały zapas czasu. Dojazd z przystanku zajmuje ok. 15 -20 minut, to niby nie jest dużo ale nie próbujcie pokonać tej drogi pieszo, bo studio tak naprawdę leży za miastem. Taka Ikea, pośrodku niczego 😉W internecie przeczytaliśmy, że bilet (w dwie strony, bo autokar odstawi Was pod dworzec po zakończeniu zwiedzania) kosztuje 5 funtów od osoby, ale kierowca skasował nas tylko po 2,50 więc nie wiem czy to była jakaś promocja, czy coś źle w autobusie trzeba zapłacić gotówką i najlepiej mieć wyliczoną kwotę. Kierowca wyda Wam papierowy wydruk/bilet. Nie wyrzucajcie go! To jest także bilet powrotny. ZwiedzanieAutobus dowiezie Was pod same drzwi studia. Tam możecie odebrać bilety, postać chwilę w kolejce do sprawdzenia toreb, odebrać audio przewodniki i książkę (jeśli zamawialiście ją z biletem) i… możecie rozpoczyna krótkie wprowadzenie dla grup, a potem można chodzić samodzielnie, we własnym tempie i kolejności miejscu działa wifi, a liczne tabliczki zachęcają by robić zdjęcia, kręcić video i publikować to wszystko w swoich mediach społecznościowych. Przy poszczególnych atrakcjach można obejrzeć materiały tłumaczące kulisy produkcji, dowiedzieć się ile kotów zagrało w filmie i zobaczyć jak zrobiono to fascynujące miejsce, w którym można zobaczyć co potrafią zrobić utalentowani realizatorzy, scenografowie, animatorzy. Dostrzec tytaniczną pracę sztabów ludzi, dowiedzieć się czy książki w gabinecie Dumbledore’a były prawdziwe i obejrzeć setki masek, kostiumów, nie jest tylko miejsce dla fanów Małego Czarodzieja, ale przede wszystkim dla fanów kinowej magii, pasjonatów spragnionych zaglądać za kulisy superprodukcji i osób po prostu ciekawych świata. Jedzenie i pamiątkiMniej więcej w połowie zwiedzania, kiedy burczący brzuch zaczyna przeszkadzać w zwiedzaniu nagle całkiem niespodziewanie wyrasta przed Wami… strefa myślcie, że to już koniec i najlepsze czyli możliwość wypicia kremowego piwa, dostajecie tuż przed wyjściem. To dopiero połowa trasy. Jeśli jesteście głodni, warto usiąść i coś przekąsić, bo przed Wami jeszcze sporo do nie znam cen, bo my pojechaliśmy na zwiedzanie prosto po lunchu i nikt nie miał ochoty na właśnie. Lunch. Nasz tip: Tip jedzeniowy dostałam od znajomej, która zwiedzała studio wiosną. I mogę Wam polecić, bo przetestowaliśmy na własnym podniebieniu. Zaraz jak wyjdziecie z dworca Warford Junction, po prawej stronie znajduje się pub THE FLAG z klasycznym pubowym jedzeniem. Jest i ryba z frytkami, i burgery, zestawy dla dzieci, dania z różnych stron świata, piwo i cydr. Jedzenie jest naprawdę smaczne i niedrogie. Za burgera z frytkami trzeba zapłacić ok. 6 funtów. To mniej więcej połowa cen londyńskich. Pub oferuje też wiele promocji w stylu kup dwa, odbierz trzecie, weź zielone dostaniesz niebieskie itp. Pub jest dość duży więc raczej mało prawdopodobne, że nie dostaniecie wolnego stolika. Można więc wyjechać z Londynu wcześniej i zjeść tutaj, zamiast szukać czegoś w stolicy. Jeśli chodzi o pamiątki w Warner Bros można zostawić i 5 i 300 funtów. Wszystko zależy od zasobności Waszej kieszeni i chęci. Sklep z pamiątkami znajduje się w połowie zwiedzania – w okolicy pociągu do Hogwartu i drugi, dużo większy, przy samym wyjściu. Pamiątkowy magnes kosztuje ok. 4 funtów, Hedwiga, która kręci głową i wydaje dźwięki 25 funtów (jest absolutnie szałowa). Są też notesy, ołówki, przypinki, bluzy, czapki (jest nawet tiara przydziału), maskotki, filmy, książki… Łatwo zwariować. Szczególnie gdy jest się fanem albo dzieckiem. Dlatego warto sobie wcześniej założyć budżet, który chcemy tu zostawić. Pamiątki z takich miejsc na ogół mają krótką datę ważności. Kurtka z Disneylandu, która w parku rozrywki wydawała się bardzo stylowa na ulicy rodzinnego miasta wydaje się trochę tandetna. W bluzie z wielkim napisem Slitherine głupio iść do pracy (chyba, że naprawdę jesteście geekiem). Kiedy skończycie zwiedzanie, przed studiem czekają autobusy powrotne (obowiązuje ten sam bilet, który kupiliście jadąc do studia), które odstawią Was na dworzec Warford Junction. Stamtąd pociągi do Londynu kursują do późnego wieczora. Podsumowując koszt wyprawy dla trzyosobowej rodziny to: bilety (podstawowy wariant) na zwiedzanie studio: 2×35 +27 czyli 97 funtów autobus ze stacji Warford Junction do Warner Bros. 3×2,5o czyli 7,50 funtów (nie wiem czy my trafiliśmy na promocję, bo w internecie znalazłam cenę 5 funtów/osoba) dojazd ze stacji Camden Town do Warford Junction i powrotny z Warford Junction do Archway Londyn (tam mieliśmy hotel) – 12, 40 funtów (w dwie strony) x 3 czyli 37,20 funtów Łącznie: 142, 20 funtów czyli przy kursie funta 5,4 około 768 zł Nie jest to na pewno mały wydatek, ale za taką atrakcję chyba warto. Najlepiej wybrać się na zwiedzanie przy okazji pobytu w Londynie – razem z dojazdami i np. lunchem w The Flag warto zaplanować na to cały dzień. Przy okazji pobytu w Londynie można zobaczyć też inne miejsca związane z filmem:– Dworzec King Cross, peron 9 i 3/4 – stąd odjeżdżały pociągi do Hogwartu– Zoo, terrarium – to tutaj w “Kamieniu Filozoficznym” podczas wyprawy do zoo Harry przypadkiem uwolnił boa dusiciela– Millenium Bridge, który zostaje zniszczony w “Księciu Półkrwi” w rzeczywistości ma się dobrze i stoi sobie niedaleko galerii Tate Modern Wbijajcie na mojego TikToka!:• https://www.tiktok.com/@gabikuczynska Wbijajcie na mojego Instagrama!:• https://www.instagram.com/gabikuczynskaa Wbijajcie ^{„Hogwart został założony ponad tysiąc lat temu... przez czworo największych czarodziejów i czarownic tamtych czasów: Godryka Gryffindora, Helgę Hufflepuff, Rowenę Ravenclaw i Salazara Slytherina.” Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie (ang. Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry) — brytyjska szkoła z internatem kształtująca przyszłych czarodziejów, mieszcząca się w zamku Hogwart, położonym gdzieś w Szkocji. Motto szkoły brzmi: „Draco dormiens nunquam titillandus”, co z łacińskiego oznacza „Nigdy nie drażnij śpiącego smoka”. Została stworzona około IX lub X wieku przez czterech najwybitniejszych czarodziejów tamtych czasów: Godryka Gryffindora, Helgę Hufflepuff, Rowenę Ravenclaw i Salazara Slytherina. Była jedną z najsłynniejszych czarodziejskich szkół w Europie, razem z Akademią Magii Beauxbatons oraz Instytutem Magii Durmstrang. Szkoły te od lat organizowały Turniej Trójmagiczny, którego ostatnia znana odsłona rozpoczęła się w 1994 roku, a skończyła rok później. Hogwart położony był w pobliżu wioski Hogsmeade, czyli jedynej wioski zamieszkanej wyłącznie przez czarodziejów, „niedaleko” od Dufftown i Achintee. Dzieci z magicznymi umiejętnościami były zapisywane do Szkoły Magii i Czarodziejstwa przez magiczne pióro jeszcze przed urodzeniem, a informowane były w wieku jedenastu lat – zazwyczaj listem przyniesionym przez sowę (rodziny mugoli znajdowały się pod obserwacją nauczycieli, po czym zostawała wysłana sowa). Uczniowie po przybyciu do szkoły przydzielani byli przez Tiarę Przydziału do jednego z czterech domów: Gryffindoru, Hufflepuffu, Ravenclawu lub Slytherinu. Za dobre zachowanie, zwycięstwa podczas meczów quidditcha lub za poprawne odpowiedzi podczas lekcji – nagradzani byli punktami, zaś za, nieodpowiednie zachowanie, punkty były odbierane. Pod koniec roku dom z największą liczbą punktów otrzymywał Puchar Domów. Zamek był nienanoszalny, co oznacza, że nie ma go na mapie. Czterej twórcy zamku zaczarowali go tak, że zwykli mugole zamiast widzieć piękny zamek, widzieli stare i bezużyteczne ruiny. W historii Hogwartu zostały rozegrane dwie bitwy, podczas których śmierciożercy chcieli przejąć władzę nad całą szkołą. Historia[] Początek[] „Przez kilka lat nasi założyciele pracowali razem w zgodzie, wyszukując młodych, którzy wykazywali cechy właściwe rodzajowi czarodziejskiemu i sprowadzając ich do zamku, by uczyć ich tutaj magii. Później jednak doszło między nimi do brzemiennych w skutki sporów. Wszystko zaczęło się od Slytherina, który zażądał, by nabór uczniów był bardziej selektywny. Uważał on, że nauczanie magii powinno być zastrzeżone wyłącznie dla rodów czarodziejskich czystej krwi. Sprzeciwiał się przyjmowaniu uczniów z mugolskich rodzin, uważając, że nie są godni zaufania. Po jakimś czasie doszło na tym tle do poważnego sporu między Slytherinem i Gryffindorem, w wyniku którego Slytherin opuścił zamek.” Założyciele Hogwartu na Pottermore. (Od lewej do prawej: Gryffindor, Hufflepuff, Ravenclaw, Slytherin) Hogwart został założony około IX lub X wieku przez czterech najpotężniejszych czarodziejów tamtych czasów: Godryka Gryffindora, Helgę Hufflepuff, Rowenę Ravenclaw oraz Salazara Slytherina. To właśnie od ich nazwisk powstały cztery domy. Początkowo założyciele samodzielnie wybierali osoby, które są godne studiowania magii, a po pewnym czasie Salazar Slytherin zażądał, aby przyjmować do szkoły tylko osoby czystej krwi. W wyniku tego wyniknęła kłótnia Slytherina i Gryffindora. Według niektórych osób Slytherin zanim opuścił Hogwart stworzył ukrytą Komnatę Tajemnic, w której umieścił potwora i którą ponownie otworzyć mógł tylko jego dziedzic. Szkołę wielokrotnie przeszukiwano w celu znalezienia owej Komnaty, jednak jej nie odnaleziono. Komnata Tajemnic w 1992 roku. Pewnego razu Gryffindor pomyślał, kto będzie przydzielał uczniów do ich domów po ich śmierci, wtedy zdjął swoją tiarę (później nazywaną Tiarą Przydziału) i tchnął w nią trochę życia, a także wszystkie cechy czterech założycieli. Po śmierci wszystkich założycieli Hogwartu szkoła nadal funkcjonowała. Później[] Około trzysta lat po założeniu szkoły, rozpoczął się Turniej Trójmagiczny między trzema najbardziej prestiżowymi magicznymi szkołami w Europie: Hogwartem, Beauxbatons i Durmstrangiem. Turniej ten uznano za najlepszy sposób na spotkania towarzyskie czarodziejów i czarownic różnych narodowości. Trwał on przez sześć wieków, do czasu, gdy liczba ofiar była tak wysoka, że turniej został przerwany. Dalsze losy[] 1926[] Prorok Codzienny z 29 listopada 1926 roku. 29 listopada 1926 r. Prorok Codzienny poinformował, że środki bezpieczeństwa w Hogwarcie zostały zaostrzone, w odpowiedzi na rosnące zagrożenie ze strony Gellerta Grindelwalda. Środki obejmowały dyrektora, który przeprowadził spotkanie ze zmartwionymi rodzicami, a uczniowie zostali odesłani do domu wcześniej. 1942/1943[] „Kiedy ostatnio Komnata Tajemnic została otwarta zginęła szlama” — Draco Malfoy Wynoszenie ciała Marty Warren Istnienie szkoły było zagrożone dwukrotnie, gdy otwarto Komnatę Tajemnic. Po raz pierwszy została otwarta w 1942 roku, kiedy Tom Marvolo Riddle, dziedzic Slytherina otworzył komnatę na swoim piątym roku. Zabito wtedy dziewczynę mugolskiego pochodzenia o imieniu Marta Warren, a Ministerstwo Magii zagroziło zamknięciem szkoły. Ponieważ Riddle spędzał czas poza Hogwartem w mugolskim sierocińcu, nie chciał, aby szkoła była zamknięta (odrzucono jego prośbę o możliwość pozostania w szkole w czasie świąt, ze względu na sytuację, którą stworzył), więc oskarżył Rubeusa Hagrida o spowodowanie tych makabrycznych wydarzeń, i choć Albus Dumbledore wciąż podejrzewał Riddle'a, nie miał na to żadnych dowodów. Kiedy jednak w 1992 r. komnata została ponownie otwarta, wyszło na jaw, że Hagrid był niewinny, a pięćdziesiąt lat wcześniej otworzył ją Tom. 1991/1992[] Harry wchodzący do pokoju ze zwierciadłem W 1991 roku Harry Potter rozpoczął naukę w Hogwarcie. Już znany jako chłopiec, który pokonał Lorda Voldemorta, kiedy miał roczek. Z pomocą swoich przyjaciół – Rona Weasleya i Hermiony Granger – starali się rozwiązać tajemnicę Kamienia Filozoficznego, trzymanego w szkole. Harry odkrył, że profesor Quirrell, nauczyciel obrony przed czarną magią, który miał ledwo żywego Voldemorta z tyłu głowy, chciał ukraść kamień, aby przywrócić mu siły i dać mu wieczne życie. Harry, Ron i Hermiona przeszli szereg trudnych zadań w podziemnych komnatach próbując zatrzymać Severusa Snape'a. Uważali wtedy, że próbował ukraść Kamień, gdy w rzeczywistości był to Quirrell. Harry zastał Quirrella w komnacie ze zwierciadłem Ain Eingarp i udało mu się go pokonać, uniemożliwiając Voldemortowi zdobycie Kamienia i powrót do życia. Harry poradził sobie z tym dzięki odkryciu, że skóra Quirrella spalała się za każdym razem, kiedy Harry ją dotknął. Zgodnie z teorią Dumbledore'a, serce i dusza Quirrella zostały tak pochłonięte przez Voldemorta, jego chciwość i nienawiść, że nie mógł znieść dotyku kogoś tak czystego, jak Harry. 1992/1993[] Komnata Tajemnic W 1992 r. Komnata Tajemnic została ponownie otwarta przez młodszą siostrę Rona, Ginny, która była w posiadaniu dziennika, napisanego przez Toma Riddle'a. Poprzez dziennik Voldemort opętał Ginny, co pozwoliło otworzyć komnatę po raz drugi. Po otwarciu przez Gryfonkę Komnaty Tajemnic, uwolniony bazyliszek poruszał się po Hogwarcie rurami. Kiedy ktoś niebezpośrednio spojrzał w jego oczy, ulegał petryfikacji. Jego ofiarami były Hermiona Granger, Pani Norris czy Penelopa Clearwater. Do czasu znalezienia informacji o bazyliszku przez Hermionę przyczyny ataków na uczniów były nieznane. Lucjusz Malfoy, chcąc wzmocnić moc Czarnego Pana, wrzucił dziennik do kociołka Ginny, nie wiedząc, że to horkruks. Jego ukrytym motywem było zrujnowanie reputacji kilku wielkich czarodziejów, w tym Dumbledore'a i ojca dzieci Weasleyów, Artura, z których ten ostatni miał duży wpływ na ustawę o ochronie mugoli. Jednak Harry odkrył prawdę, niszcząc dziennik i zabijając bazyliszka, co zakończyło ataki na uczniów. 1993/1994[] W 1993 r. ojciec chrzestny Harry'ego, Syriusz Black, uciekł z Azkabanu. Został on skazany za zamordowanie dwunastu mugoli i Petera Pettigrew. A także za zdradzenie Voldemortowi miejsca pobytu Harry'ego, Jamesa i Lily Potterów, gdy był ich Strażnikiem Tajemnicy. Z powodu tych oskarżeń, został bez procesu osadzony w Azkabanie i spędził tam dwanaście lat w izolatce. Ministerstwo uważało również, że Black chciał dopaść Harry'ego, ponieważ słyszeli, jak przez sen Syriusz mówił: „jest w Hogwarcie”. Black przypuszczalnie sądził, że zabicie Harry'ego spowoduje powrót Voldemorta do pełnej mocy. Black dwukrotnie włamał się do szkoły, jeden raz niemal rozpruwając Grubą Damę na strzępy, a innym razem, zbliżając się do „szczura” Rona, Parszywka. Podczas drugiego włamania Ron się obudził i zaczął krzyczeć ze strachu, gdy nad nim pojawił się nóż. Jego krzyki obudziły całą wieżę i zaalarmowały McGonagall o tym incydencie. Po tym wydarzeniu środki bezpieczeństwa zostały jeszcze bardziej zaostrzone. Harry, Ron i Hermiona spotkali się z Syriuszem we Wrzeszczącej Chacie, razem z Remusem Lupinem, który był przyjacielem Blacka, a także rodziców Harry'ego oraz samego Petera, w czasie gdy uczęszczał do Hogwartu. Wrzeszcząca Chata Syriusz wyjawił im prawdę. Był niewinny, a to Pettigrew dokonał zbrodni, za które skazano Syriusza. Aby zrzucić winę na dawnego przyjaciela, odciął jeden ze swoich palców jako dowód. Peter był animagiem, co pozwalało mu zmianę w szczura, więc łatwo uciekł. Gdy Lupin usłyszał jego historię, uwierzył mu i był gotów pomóc przyjacielowi. Harry przekonał ich, by oddali Pettigrew w ręce ministerstwa, po czym zajęliby się nim dementorzy. Zabrali więc Pettigrew z powrotem do zamku. Kiedy Remus zamieniał się w wilkołaka, Glizdogon (pseudonim Pettigrew) uciekł i wrócił do Voldemorta, by pomóc mu przywrócić go do władzy. Harry i Hermiona, z pomocą zmieniacza czasu pomogli Syriuszowi uciec na Hardodziobie (skazanemu na wyrok śmierci hipogryfie), podczas gdy Ron był w Skrzydle Szpitalnym, jego przyjaciele uratowali życie zarówno Syriusza, jak i Hardodzioba. 1994/1995[] Bal Bożonarodzeniowy W 1994 r. Turniej Trójmagiczny wznowił działalność z zastosowaniem bardziej skutecznych środków bezpieczeństwa. Mimo to pojawiło się kilka mrocznych wątków. Barty Crouch Jr, podszywający się pod profesora Alastora „Szalonookiego” Moody'ego, zgłosił Harry'ego do turnieju, umieszczając jego imię w Czarze Ognia pod nazwą czwartej szkoły, co sprawiło, że jego wybór był pewny. Wybór Harry'ego przez Czarę spowodował wielką kłótnię w Hogwarcie, ponieważ przedstawiciele Beauxbatons i Durmstrangu, jak również wielu uczniów Hogwartu, uwierzyło, że jest on oszustem. Priori Incantatem To z powodu Croucha Jr i jego współpracy z Voldemortem, Harry znalazł się podczas ostatniego zadania turnieju z Cedrikiem Diggorym (który na rozkaz Voldemorta został zabity przez Pettigrew) na cmentarzu otoczonym Śmierciożercami. Voldemort został przywrócony do swojej fizycznej postaci za pomocą krwi Harry'ego i ciemnej mikstury. Voldemort próbował torturować i upokorzyć Harry'ego za pomocą zaklęć niewybaczalnych. Dwa razy użył zaklęcia Cruciatus i klątwy Imperius, jednak Harry był w stanie oprzeć się drugiemu zaklęciu. Chłopak uciekł i udało mu się zaalarmować wszystkich czarodziei walczących z Voldemortem, w szczególności Dumbledore'a o tym, że Ten, Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać powrócił. Dumbledore ponownie uruchomił Zakon Feniksa godzinę po tym, jak został ostrzeżony. Jednak wielu, w tym Minister Magii, Korneliusz Knot, nie uwierzyło chłopcu. 1995/1996[] Istnienie Hogwartu było zagrożone, gdy Ministerstwo Magii zaczęło wdrażać „Dekrety Edukacyjne” w 1995 r. w ramach spisku mającego na celu zdyskredytowanie i zrujnowanie Dumbledore'a i Harry'ego. Dolores Umbridge, nowy nauczyciel obrony przed czarną magią, Wielki Inkwizytor Hogwartu i podsekretarz ministra Knota, stanowiła centrum tego planu. Dekrety Edukacyjne Dzięki tym dekretom, Umbridge powoli przejmowała kontrolę nad Hogwartem i ostatecznie zastąpiła Dumbledore'a jako dyrektora. Zmieniony został także nauczyciel opieki nad magicznymi stworzeniami. Rubeus Hagrid został chwilowo wydalony z Hogwartu, a jego obowiązki przejęła profesor Wilhelmina Grubbly–Plank. Pod koniec roku szkolnego Albus Dumbledore jednak przywrócił Hagrida na jego poprzednie stanowisko. Wydalona z Hogwartu przez Dolores Umbridge została także Sybilla Trelawney - nauczycielka wróżbiarstwa. Jednak po ponownym zajęciu stanowiska dyrektora przez Albusa Dumbledore'a, na jego prośbę wróciła do pracy na stanowisku nauczycielki wróżbiarstwa. Po incydencie w ministerstwie, nie miało ono innego wyboru, jak zaakceptować powrót Voldemorta i usunąć Umbridge z Hogwartu po przywróceniu poprzedniego dyrektora. 1996/1997[] W roku szkolnym 1996/1997 nowy Minister Magii, Rufus Scrimgeour, nakazał aurorom strzeżenie Hogwartu w celu ochrony przed siłami sług Lorda Voldemorta. W 1997 roku Hogwart został zaatakowany przez śmierciożerców. Bitwa na Wieży Astronomicznej W rezultacie bezpieczeństwo dyrektora Dumbledore'a zostało zagrożone i ostatecznie został on zabity przez Severusa Snape'a. Po tej strasznej tragedii profesor Minerwa McGonagall została mianowana dyrektorką, choć bezpieczeństwo szkoły wisiało na włosku. Nie było pewności, czy Hogwart pozostanie otwarty. Ministerstwo zgodziło się jednak podążać za ustalonymi procedurami i pozwolić dyrektorce decydować o losie szkoły. 1997/1998[] Bez względu na decyzję dyrektora szkoły, po przejęciu ministerstwa przez Voldemorta, obecność w Hogwarcie była obowiązkowa dla wszystkich kwalifikujących się dzieci. Wprowadzono nowe, militarne wymagania, takie jak dowód statusu krwi. Voldemort mógł więc obserwować cały czarodziejski świat od najmłodszych lat i chciał wykorzenić mugolaków, w tym jedenastoletnie dzieci, bez żadnej czarodziejskiej wiedzy. Chciał również pozbawić je możliwości uczęszczania do szkoły. Walka Harry'ego z Voldemortem Obrona Przed Czarną Magią stała się Czarną Magią, uczono studentów nielegalnych zaklęć. Snape został mianowany dyrektorem, a Alecto i Amycus Carrow stali się kolejno nauczycielami mugoloznawstwa i Czarnej Magii. Był to czas wielkiego przerażenia, w którym nikt nie był pewien, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. 1998[] 2 maja 1998 r. miała miejsce bitwa o Hogwart. Bitwa ta zakończyła się śmiercią wielu czarodziejów po obu stronach. Dzięki Harry'emu Potterowi, Lord Voldemort został ostatecznie zniszczony raz na zawsze, a pokój został przywrócony. Minerwa McGonagall została ponownie mianowana dyrektorką szkoły, a Harry został uznany za prawdziwego bohatera. Podczas bitwy o Hogwart, zamek został w dużej części poważnie pouszkadzany. Mury głównego budynku i sąsiednich obszarów zostały spalone lub wysadzone w powietrze, a boisko do quidditcha zostało w dużej mierze zniszczone przez ogień. Po 1998[] Po bitwie Hogwart został odbudowany. Niektórzy uczniowie, tacy jak Hermiona Granger, wrócili do szkoły w 1998 roku, aby ukończyć edukację. Do 2017 r. normalne życie szkolne zostało wznowione, profesor McGonagall nadal była dyrektorką, a Hagrid — gajowym i strażnikiem kluczy. Wielu potomków poprzednich uczniów przybywało do Hogwartu jako nowi uczniowie, a Neville Longbottom został profesorem zielarstwa po przejściu na emeryturę Pomony Sprout. Dyrektorzy Hogwartu[] Heliotrope Wilkins Phyllida Spore Dexter Fortescue Eoessa Sakndenberg Fytherley Undercliffe Vindictus Viridian Dilys Derwent Ambrose Swott Vulpus Brian Gagwilde Everard Quentin Trimble Limebert Fineas Nigellus Black Bazyl Fronsac Walter Aragon Armando Dippet Albus Dumbledore Dolores Umbridge Severus Snape Minerwa McGonagall Lokalizacja[] Szkoła znajdowała się w zamku Hogwart w Szkocji. Teren Hogwartu zajmował rozległe tereny ze spadzistymi trawnikami, klombami, jeziorem (zwany Czarnym Jeziorem), duży gęsty las (nazywany Zakazanym Lasem), kilka szklarni i innych budynków gospodarczych oraz boisko do quidditcha. Była tu także sowiarnia, w której mieszkały wszystkie sowy, należące do szkoły i te należące do uczniów. Trzy najwyższe wieże to: Wieża Astronomiczna, Wieża Krukonów i Wieża Gryffindoru. Istniały 142 klatki schodowe, których schody poruszały się. Zamek położony był na ogromnych skałach nad wspaniałym jeziorem. Znany był z wielu zmian w układzie na przestrzeni lat, takich jak odbudowa po bitwie o Hogwart. Należy zauważyć, że niektóre pomieszczenia w szkole miały tendencję do „przemieszczania się”. Albus Dumbledore zauważył kiedyś, że nawet on nie znał wszystkich sekretów Hogwartu. Szkoła była chroniona licznymi zaklęciami i urokami, które uniemożliwiały mugolom zobaczenie go jako szkoły; widzieli tylko ruiny i kilka ostrzeżeń o niebezpieczeństwie. Czarownice i czarodzieje nie mogli się teleportować na terenie Hogwartu, z wyjątkiem sytuacji, gdy dyrektor zdejmował zaklęcie, tylko w niektórych rejonach lub w całej szkole, gdy on sam musiał się aportować. W Hogwarcie nie było urządzeń elektrycznych i elektronicznych. Hermiona Granger stwierdziła, że ze względu na wysoki poziom magii, przedmioty używane przez mugoli, takie jak komputery, radary i elektryczność „szalałyby” wokół Hogwartu. Radia jednak stanowiły wyjątek, ponieważ nie były zasilane energią elektryczną, ale magią. Domy[] Dopóki czterej założyciele żyli, mogli łatwo wybierać faworytów. Jednak po pewnym czasie zaczęli się zastanawiać, jak zachować tradycję przydziału uczniów do poszczególnych domów, gdy ich już zabraknie. Rozwiązanie znalazł Godryk Gryffindor, który zdjął z głowy swoja tiarę i każda z czterech osób tchnęła w nią trochę swoich cech. Od tamtej pory przydzielaniem uczniów zajmowała się Tiara Przydziału. Gryffindor[] Godło Gryffindoru Słynął z męstwa i odwagi. Kolory domu to złoto i szkarłat, a symbol to lew. Duchem domu był Sir Nicholas de Mimsy−Porpington, znany również jako Prawie Bezgłowy Nick, opiekunką domu była Minerwa McGonagall, a wcześniej Albus Dumbledore. Do ważnych, byłych i obecnych Gryfonów zaliczają się: Harry Potter Ronald Weasley Hermiona Granger Albus Dumbledore Minerwa McGonagall Neville Longbottom Fred Weasley George Weasley Bill Weasley Fleamont Potter Lily Evans James Potter Syriusz Black Remus Lupin Peter Pettigrew Seamus Finnigan Dean Thomas Lee Jordan Lavender Brown Angelina Weasley Molly Weasley Artur Weasley Charlie Weasley Percy Weasley Alicja Spinnet Katie Bell Oliver Wood Colin Creevey Dennis Creevey Rubeus Hagrid Ginny Weasley James Potter II Parvati Patil Pokój wspólny Gryffindoru mieścił się w wieży Gryffindoru na siódmym piętrze zamku. Wejście było ukryte za portretem Grubej Damy. Aby dostać się do salonu uczniowie musieli powiedzieć prawidłowe hasło. Hufflepuff[] Godło Hufflepuffu Słynął z lojalności, uczciwości, pracowitości, szczerości i tolerancji. Kolory domu to żółty i czarny, a symbol to borsuk. Duchem domu był Gruby Mnich, a opiekunką – Pomona Sprout. Do ważnych, byłych i obecnych Puchonów zaliczają się: Susan Bones Nimfadora Tonks Pomona Sprout Cedrik Diggory Hanna Abbott Ernie Macmillan Zachariasz Smith Newton Skamander Ted Remus Lupin Justyn Finch-Fletchley Leanne Pokój wspólny Hufflepuffu znajdował się blisko kuchni. Aby wejść do pokoju wspólnego, zamiast podawać hasło, należało zastukać w fałszywą beczkę w rytmie: „Helga Hufflepuff”. Ravenclaw[] Godło Ravenclawu Słynął z mądrości i kreatywności. Kolory domu to niebieski i brązowy (w filmach niebieski i srebrny), a symbol to orzeł (w filmie kruk). Duchem domu była córka Roweny Ravenclaw, Szara Dama, a opiekunem nauczyciel zaklęć Filius Flitwick. Do ważnych, byłych i obecnych Krukonów zaliczają się: Luna Lovegood Cho Chang Roger Davies Michael Corner Filius Flitwick Marietta Edgecombe Helena Ravenclaw Gilderoy Lockhart Jęcząca Marta Garrick Ollivander Sybilla Trelawney Padma Patil Penelopa Clearwater Terry Boot Kwiryniusz Quirrell Pokój wspólny Ravenclawu był ulokowany w wysokiej Wieży Zachodniej. Aby wejść, należało odpowiedzieć na zagadkę ułożoną przez kołatkę w kształcie orła, np. „Gdzie są przedmioty, które zniknęły?” lub „Co było pierwsze, feniks czy płomień?”. Slytherin[] Godło Slytherinu Cechował się ambicją, sprytem, przebiegłością, zaradnością i pochodzeniem z rodów czystej krwi. Kolory domu to szmaragdowy i srebrny, a symbol to wąż. Duchem domu był Krwawy Baron, a opiekunem Severus Snape (pod koniec roku szkolnego 1996/1997 był to Horacy Slughorn). Do ważnych, byłych i obecnych Ślizgonów zaliczają się: Tom Marvolo Riddle Horacy Slughorn Severus Snape Śmierciożercy (większość) Draco Malfoy Lucjusz Malfoy Narcyza Malfoy Scorpius Malfoy Albus Potter Rodzina Black (oprócz Syriusza, który był w Gryffindorze) Gregory Goyle Vincent Crabbe Pansy Parkinson Dolores Umbridge Blaise Zabini Merlin[1] Pokój wspólny Slytherinu znajdował się w lochach za trzema głazami. Jednym z haseł obowiązujących w roku szkolnym 1992/1993 była „Czysta krew”. Wielu ludzi twierdziło, że uczniowie wybrani do tego domu, często maczali palce w Czarnej Magii. Zwykle Tiara Przydziału umieszczała w Slytherinie młodych czarodziejów czystej krwi, lecz zdarzały się wyjątki. Jednymi ze sławnych czarodziejów byli: Tom Riddle, Severus Snape, którzy byli czarodziejami półkrwi. Pracownicy[] Woźni[] Hankerton Humble Rancorous Carpe Apollion Pringle Argus Filch Pielęgniarki[] Wainscott Poppy Pomfrey Gajowi[] Ogg Rubeus Hagrid Pisanie list niezbędnych artykułów do Hogwartu dla pierwszoroczniaków[] Lucinda Thomsonicle-Pocus Sędzia Quidditcha[] Rolanda Hooch Bibliotekarka[] Irma Pince Hymn Szkoły[] „Hogwart, Hogwart, Pieprzo-Wieprzy Hogwart,Naucz nas choć trochę czegoś!Czy kto młody z świerzbem ostrym,Czy kto stary z łbem łysego,Możesz wypchać nasze głowyFarszem czegoś ciekawego,Bo powietrze je wypełnia,Muchy zdechłe, kurzu nas, co pożyteczne,Pamięć wzrusz, co ledwie zipie,My zaś będziemy wkuwać wiecznie,Aż się w próchno mózg rozsypie!” Śpiewany był w Wielkiej Sali na rozpoczęciu roku szkolnego. Każdy mógł go śpiewać na inną melodię oraz w innym tempie. Śpiewanie hymnu ma miejsce tylko w pierwszym tomie serii, później fakt ten jest pomijany. Rok szkolny[] Rozpoczęcie roku szkolnego[] Rok szkolny w Hogwarcie zaczynał się 1 września o godzinie 11 rano, kiedy to Ekspres do Hogwartu na peronie 9 ¾ opuszczał King's Cross, zabierając uczniów na stację Hogsmeade. Tam pierwszoroczni tradycyjnie przepływali jezioro w łodziach wraz z gajowym, a pozostali studenci dojeżdżali do zamku powozami ciągniętymi przez testrale. Uczta powitalna odbywała się w Wielkiej Sali. Najpierw miała miejsce Ceremonia Przydziału, po której dyrektor wygłaszał przemowę, a bankiet zaczynał się od razu po jej zakończeniu, kiedy to stoły zapełniały się ogromną ilością jedzenia i picia. Uczta kończyła się wraz z kilkoma dodatkowymi słowami od dyrektora, włączając w to coroczne przypomnienie zasad. Potem uczniowie byli odprowadzani do dormitoriów przez prefektów ich domów. Kolejne dni nauki[] Zajęcia zaczynały się następnego dnia (2 września) nawet jeśli tym dniem była niedziela (jak w 1995). Plany lekcji były rozdawane podczas śniadania przez opiekuna domu. Pierwszoroczni na tych lekcjach zostawali zapoznani z zasadami i przedmiotami. Pozostali uczniowie zwyczajnie rozpoczynali naukę. Quidditch[] Hogwart od strony boiska do quidditcha Po dwóch tygodniach zajęć, zaczynały się nabory do drużyn quidditcha i lekcje latania dla pierwszorocznych. Treningi odbywały się na boisku do quidditcha, o różnych porach dnia, w zależności od decyzji kapitana drużyny i warunków pogodowych. Pierwszy mecz quidditcha odbywał się między październikiem a listopadem. Dni nauki przebiegały normalnie i następne godne uwagi święto odbywało się dnia 31 października, a była to uczta z okazji Nocy Duchów. Noc Duchów[] Było to święto obchodzone na cześć zakończenia się Pierwszej Wojny Czarodziejów. Do dekoracji zaliczały się gigantyczne dyniowe lampiony i tłoczące się setki nietoperzy, latających po sali. Serwowane jedzenie to między innymi pyszne dyniowe paszteciki, torty, ciasta i najróżniejsze magiczne słodycze. Boże Narodzenie[] Wielka Sala w świątecznych dekoracjach W drugim tygodniu grudnia, opiekunowie domów zbierali nazwiska tych, którzy zostawali w Hogwarcie na ferie świąteczne. Pierwszy semestr najczęściej kończył się tydzień przed Bożym Narodzeniem i większość uczniów, oraz niektórzy nauczyciele, wracali do domów. Święta w Hogwarcie obchodzone były bardzo ciepło, dekorowało się bogato Wielką Salę, rozdawało prezenty, śpiewało kolędy (szczególnie duchy). Osoby, które pozostały w zamku na czas świąt obchodziły pierwszy dzień świąt w Wielkiej Sali. W latach, gdy odbywał się Turniej Trójmagiczny, Bal Bożonarodzeniowy wypadał w dzień Wigilii i kończył się o północy. 25 grudnia, w Wielkiej Sali miała miejsce świąteczna uczta. Krótko po 1. stycznia, Ekspres Londyn - Hogwart wracał do Hogsmeade; zaczynał się drugi semestr. Wielkanoc[] Daty początku ferii wielkanocnych co roku się zmieniały. Podczas tych wolnych dni uczniowie mogli wrócić do domu. Wielkanoc nie była tak uroczyście obchodzonym świętem w Szkole Magii i Czarodziejstwa, jak Boże Narodzenie. Egzaminy[] Chaos wywołany przez Freda i George'a Weasleyów podczas SUMów na piątym roku Harry’ego Końcowe egzaminy odbywały się w pierwszym tygodniu czerwca, a wyniki były znane już tydzień później. Egzaminy pisane były ze wszystkich zdawanych przez danego ucznia przedmiotów. SUMY (Standardowe Umiejętności Magiczne zwane potocznie Sumami) – pisane były przez piątoklasistów w czerwcu, niedługo przed zakończeniem roku szkolnego. Uczniowie ci już wtedy musieli zastanowić się nad swoją przyszłą karierą zawodową, wybierając odpowiednie przedmioty. Sumy pisane były w Wielkiej Sali, a testy zabezpieczone były przed nieuczciwymi studentami specjalnymi zaklęciami. Oceny możliwe do uzyskania to od wybitnego (najwyższy) do trolla (najniższy). Uczniowie w trakcie pisania Owutemów Owutemy (Okropnie Wyczerpujące Testy Magiczne zwane potocznie Owutemami) – pisane były przez siódmoklasistów, to zbiór zadań teoretycznych oraz praktycznych z wybranych wcześniej przedmiotów. Niewiele uczniów zdało i podeszło do owutemów, znajdując pracę od razu, np. Fred i George Weasleyowie. Oceny do uzyskania na owutemach były identyczne, jak na sumach. Oceny:[] Wybitny (W) Powyżej oczekiwań (P) Zadowalający (Z) Nędzny (N) Okropny (O) Troll (T) Zakończenie roku szkolnego[] Wieczorem, przed powrotem do domów, odbywała się uczta z okazji zakończenia roku szkolnego, podczas której zostawał wręczony Puchar Domów. Ekspres Hogwart — Londyn wracał do Londynu w czasie trzeciego tygodnia czerwca. Cały personel i uczniowie opuszczali Hogwart na okres wakacji, pomijając gajowego i woźnego. Dzienna rutyna w Hogwarcie[] Dzień z życia ucznia[] Dzień każdego ucznia w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie zaczynał się prawdopodobnie około siódmej rano, ponieważ pół godziny później wszyscy uczniowie (ubrani i przyszykowani do zajęć) jedli już śniadanie w Wielkiej Sali, do której w tym samym czasie zlatywały się chmary sów przekazujące pocztę. O godzinie dziewiątej bił dzwon oznajmujący rozpoczęcie się pierwszej lekcji. Sześćdziesiąt minut później bił ponownie, obwieszczając, że zaczyna się druga godzina lekcyjna. Dopiero po jej zakończeniu uczniowie mieli krótką przerwę w zajęciach. Po kolejnych stu dwudziestu minutach nauki, następowała dłuższa przerwa, podczas której uczniowie spożywali lunch. Później odbywały się następne zajęcia (niekoniecznie dwugodzinne), po których młodzi czarodzieje mieli tzw. czas wolny, gdy odrabiali zadania domowe lub rozmawiali z przyjaciółmi. Dodatkowo raz w tygodniu (w środy) odbywały się lekcje astronomii, które rozpoczynały się dopiero około północy. Kolacja serwowana była pod wieczór. Po jej zakończeniu młodsi uczniowie musieli iść do Pokojów Wspólnych, natomiast starsi mogli przebywać na terenie całego zamku do godziny (w piątej klasie dozwolone było przebywanie na szkolnych korytarzach do więc w klasie siódmej prawdopodobnie była to godzina biorąc pod uwagę, że przeważnie wtedy rozpoczyna się cisza nocna). Przykładowy plan dnia Hermiony Granger w latach szkolnych 1996/1997: Śniadanie w Wielkiej Sali Starożytne Runy (przedmiot bez Harry'ego i Rona) Obrona Przed Czarną Magią Przerwa Numerologia (przedmiot bez Harry'ego i Rona) Lunch (Wielka Sala) podczas przerwy Podwójne Eliksiry Czas wolny Obiad w Wielkiej Sali Strój szkolny[] Luna Lovegood w szkolnym mundurku Uczniowie Szkoły Magii i Czarodziejstwa mieli obowiązek nosić mundurek. Musieli go mieć na sobie podczas lekcji oraz posiłków i nauki w Wielkiej Sali. Studenci mieli możliwość przebrania się we własne ubrania po lekcjach. Większość z nich jednak nie korzystała z tej opcji. Szkolny strój Hogwartu składał się z długiej, białej koszuli z kołnierzykiem i długimi rękawami, krawatu w barwach domu (który w wyższych klasach stawał się bardziej wyrafinowany), szarego swetra-kamizelki, czarnych spodni dla chłopaków lub czarnej spódnicy do kolan wraz z czarnymi lub szarymi podkolanówkami dla dziewcząt. Obie płcie nosiły czarne, wygodne buty. Każdy uczeń był przyodziany w pelerynę z odznaką domu na lewej piersi oraz podszewką w kolorze domu; zielony dla Slytherinu, czerwony dla Gryffindoru, niebieski dla Ravenclawu i żółty dla Hufflepuffu. W czasie chłodnych miesięcy szara kamizelka zamieniała się na szary sweter i dochodził szalik w pasy w kolorach domu. Czarna, spiczasta tiara była zakładana jedynie na specjalne okazje, takie jak ceremonia otwarcia, specjalne kolacje, przydzielenie Pucharu Domów. Duchy Hogwartu[] Hogwart był najbardziej nawiedzonym miejscem w Wielkiej Brytanii. Zamek był dogodnym miejscem dla duchów, ponieważ żywi mieszkańcy traktowali swoich zmarłych przyjaciół z tolerancją, a nawet z szacunkiem, bez względu na to, ile razy słyszeli te same stare wspomnienia. Każdy z czterech domów Hogwartu miał swojego ducha. Duch Slytherinu[] Krwawy Baron Slytherin mógł pochwalić się Krwawym Baronem, który pokryty był srebrnymi plamami krwi. Był znany z tego, że był wyjątkowo nietowarzyski, a wielu uczniów, w tym z jego własnego domu, bało się go. Kiedy był żywy, był człowiekiem porywczym. Rowena Ravenclaw poprosiła go, by odnalazł jej córkę, która uciekła z diademem matki, niestety Helena (córka Roweny Ravenclaw) nie chciała wrócić, pod wpływem emocji Baron dźgnął ją sztyletem, uśmiercając ją. Kiedy zrozumiał, co zrobił, sam popełnił samobójstwo. Duch Ravenclawu[] Najmniej rozmowną z duchów domu była Szara Dama, długowłosa i piękna. Duch Ravenclawu to Helena Ravenclaw, była córką Roweny Ravenclaw, co czyniło z niej jedynego ducha domu, który był bezpośrednio związany z jednym z czterech założycieli Hogwartu. Ukradła diadem matce i uciekła z nim do Albanii. Jej matka krótko przed śmiercią, na poszukiwania jej posłała Krwawego Barona, który w ostateczności ją zabił. Prawie Bezgłowy Nick i Szara Dama Duch Gryffindoru[] Gryffindor był domem Prawie Bezgłowego Nicka, który za życia był Sir Nicholasem de Mimsy-Porpingtonem. Sir Nicholas mieszkał na dworze Henryka VII, dopóki jego próba upiększenia za pomocą magii kobiety nie spowodowała, że nieszczęsnej kobiecie wyrosły kły. Sir Nicholas został pozbawiony różdżki i nieumiejętnie stracony, pozostawiając głowę zwisającą z jednego płata skóry i ścięgna. Duch Hufflepuffu[] Gruby Mnich Duchem Hufflepuffu był Gruby Mnich o łagodnym charakterze i wysokim poczuciu humoru. Został stracony, ponieważ starsi duchowni nabierali podejrzeń o jego zdolność wyleczenia ospy jedynie poprzez szturchanie chłopów patykiem i jego zwyczaj wyciągania królików z kielicha na wino mszalne. Gruby Mnich żywił urazę do duchownych, gdyż nigdy nie został podniesiony do rangi kardynała. Jęcząca Marta[] Marta Warren Innym godnym uwagi duchem Hogwartu była Jęcząca Marta, a tak właściwie Marta Warren, która nawiedzała damską toaletę. Marta była uczennicą w Hogwarcie, kiedy została zamordowana przez spojrzenie bazyliszka i postanowiła wrócić do szkoły na wieczność z krótkoterminowym celem prześladowania jej rywalki i znęcaniem się nad Oliwią Hornby. Kiedy minęły dziesięciolecia, Marta uznała się za najbardziej nieszczęśliwego ducha w szkole. Zwykle można ją było znaleźć płaczącą w jednej z toalet. Znane pomieszczenia[] Nieznane miejsce: Aedificium Oriens (jeden z holi w Hogwarcie widoczny na Mapie Huncwotów). Gabinet za czasów Albusa Dumbledore'a. Gabinet Dyrektora:Był jednym z najlepiej strzeżonych pomieszczeń w zamku. Jego wejścia pilnował posąg chimery, który wpuszczał tylko osoby znające hasło. Za czasów Albusa Dumbledore'a hasłami były nazwy słodyczy, np. kwachy. W roku szkolnym 1992/1993 było to hasło „cytrynowy sorbet”. Ponieważ gabinet znajdował się w wieży, miał on kształt owalny, a na jego ścianach wisiały portrety wcześniejszych dyrektorów szkoły. Tuż za biurkiem znajdował się regał, na którym spoczywała Tiara Przydziału. W pomieszczeniu znajdowały się również: kominek, myślodsiewnia i wiele srebrnych instrumentów, regały z książkami, krzesła dla gości, a obok wejścia stał złoty drążek, na którym zazwyczaj siedział feniks Fawkes. Za czasów, kiedy dyrektorem Hogwartu była profesor Dolores Umbridge swój gabinet miała tam, gdzie zawsze urzędowali nauczyciele Obrony Przed Czarną Magią. „— Dumbledore niedługo wróci — oznajmił z przekonaniem Ernie Macmillan, gdy po wysłuchaniu w skupieniu opowieści Harry'ego wracali z zielarstwa. — Nie zdołali się go pozbyć wtedy, jak byliśmy w drugiej klasie, to i teraz im się to nie uda. Gruby Mnich powiedział mi… — konspiracyjnie zniżył głos, tak że Harry, Ron i Hermiona musieli nachylić się do niego — …że wczoraj w nocy Umbridge próbowała wrócić do jego gabinetu, jak już przeszukali cały zamek i tereny szkolne. I gargulec jej nie wpuścił. Gabinet dyrektora zamknął się przed nią na cztery spusty. — Uśmiechnął się drwiąco. — Założę się, że dostała lekkiego napadu furii…” Wielka Sala:W Wielkiej Sali zazwyczaj stało pięć stołów – po jednym dla każdego z domów i jeden dla nauczycieli. Najbliżej wejścia był stół Ślizgonów, potem stół Krukonów, Puchonów i Gryfonów. Nauczyciele zasiadali przy stole u szczytu. Wielka Sala znajdowała się bezpośrednio nad kuchnią, z której skrzaty domowe wysyłały w magiczny sposób posiłki. W kuchni stoły były ustawione tak samo i gdy nadchodził czas posiłku, ustawiały złote misy, wazy i kielichy, które w identyczny sposób były ustawione na stołach w Wielkiej Sali. Sklepienie pomieszczenia było zaczarowane tak, by wyglądało jak niebo na zewnątrz i zmieniało się wraz z pogodą i porą dnia. Podczas śniadania do Wielkiej Sali przylatywały sowy z poranną pocztą. Oprócz posiłków odbywały się tutaj Ceremonie Przydziału, egzaminy, bale i lekcje teleportacji. W trakcie bitwy o Hogwart do Wielkiej Sali znoszono rannych i zabitych (prócz Lorda Voldemorta, którego ciało spoczywało w komnacie obok, być może tam, gdzie czekali wytypowani przez Czarę Ognia uczestnicy Turnieju Trójmagicznego). Pokoje wspólne[] Gryffindor, Hufflepuff, Ravenclaw i Slytherin Znajdowały się w wieżach lub w podziemiach zamku i były ozdabiane barwami i symbolami założycieli. Każdy dom strzegł tajemnicy swojego pokoju i tak na przykład tylko Gryfoni wiedzieli, jak znaleźć swoją wieżę i jaki portret strzeże do niej dostępu. Wyjątek stanowili kolejni posiadacze Mapy Huncwotów. Pokoje wspólne były wyposażone w kominki, sofy, fotele i stoliki tak, by uczniowie mieli wygodne miejsca do odrabiania zadań domowych i nauki. Ponad pokojami znajdowały się dormitoria, czyli sypialnie – osobne dla chłopców i dziewcząt. Dziewczyny mogły bez problemu odwiedzać dormitoria chłopców, lecz oni nie mogli wchodzić do sypialni dziewcząt, ponieważ schody się wygładzały. Pokój Gryfonów[] Znajdował się na siódmym piętrze w Wieży Gryffindoru. Wejścia strzegła Gruba Dama, z wyjątkiem krótkiego okresu w roku szkolnym 1993/1994, kiedy to Syriusz Black próbował się tam włamać i przeraził ją do tego stopnia, że musiał ją zastąpić Sir Cadogan. Aby wejść do wieży Gryffindoru, należało podać odpowiednie hasło. Były to na przykład „Fortuna Major”, „Caput Draconis”, „Świński Ryj”, „Miodojad”, „Mimbulus Mimbletonia”, „Gargulce”, „Olabogarety” (Sir Cadogan), „Bajeczne świecidełka”, „Banialuki”, „Abstynencja”, „Tasiemiec”. Pokój Krukonów[] Był zlokalizowany w zachodniej części zamku. Drzwi nie miały ani klamki, ani dziurki od klucza, a jedynie kołatkę w kształcie orła z brązu. Każdy, kto chciał wejść do pokoju – czy to uczeń czy nauczyciel – musiał zastukać i odpowiedzieć na zadane pytanie np. „Co było pierwsze: feniks czy płomień?”. Jeśli nie znał odpowiedzi, był zmuszony poczekać na kogoś mądrzejszego. W pokoju wspólnym Krukonów znajdował się marmurowy posąg Roweny Ravenclaw z diademem. Pokój Puchonów[] Znajdował się w podziemiach. Wejście do dormitorium Hufflepuffu ukryte było za mroczną, kamienną wnęką z beczkami w prawym korytarzu obok obrazu martwej natury. By wejść do dormitorium, należało zastukać w rytmie „Helga Hufflepuff” w drugą od dołu beczkę w środkowym rzędzie[2]. Pokój Ślizgonów[] Mieścił się w lochach. Miał kamienne ściany i niskie sklepienie. Z sufitu zwisały na łańcuchach zielonkawe lampy. Fakt, że znajdował się pod jeziorem, pogłębiał jeszcze efekt zielonkawego oświetlenia. Aby wejść do pokoju należało podać hasło. Jedyne poznane to „Czysta krew” w 1992 roku. Wchodziło się do niego przez ścianę. Przedmioty szkolne[] Transmutacja[] Jeden z trudniejszych przedmiotów, polegający na przemienianiu obiektów. Istniała możliwość zmiany nieożywionych obiektów na inne i odwrotnie. Znanymi nauczycielami byli Albus Dumbledore (?-1957) i Minerwa McGonagall (1957-1998) Obrona przed Czarną Magią (OPCM)[] Przedmiot polegający na poznawaniu zasad i zaklęć do walki z czarną magią. O stanowisko nauczyciela obrony ubiegał się między innymi Tom Riddle, jednak nie otrzymał posady, co doprowadziło do tego, że rzucił na nią klątwę (nie wiadomo na pewno, ale jest to najbardziej prawdopodobne wytłumaczenie tego, że stanowisko było pechowe, bo każdy z nauczycieli dość szybko żegnał się z nim). OPCM uczyli: Galatea Merrythought, Kwiryniusz Quirrell, Gilderoy Lockhart, Remus Lupin, Barty Crouch Jr (jako Alastor Moody), Dolores Umbridge, Severus Snape i Amycus Carrow. Zaklęcia i Uroki[] Przedmiot, podczas którego uczniowie poznawali podstawowe zaklęcia magiczne, przydatne w życiu codziennym. Zajęcia były opisywane jako głośne i chaotyczne, ponieważ były w dużej mierze praktyczne. Jedynym znanym nauczycielem zaklęć był Filius Flitwick (1976-?, prawdopodobnie wcześniej). Eliksiry[] Przedmiot trudny, wymagający dużego skupienia. Polegał na warzeniu eliksirów. Lekcje Snape'a zostały przedstawiano jako dołujące, odbywały się w ponurym lochu w piwnicy zamku, podczas gdy lekcje Slughorna, który zastępował Snape'a, były bardziej radosne, a czasami nawet zabawne. Znanymi nauczycielami byli: Horacy Slughorn (?-1981, 1996-?) i Severus Snape (1981-1996). Astronomia[] Jeden z przedmiotów szkolnych, obejmujący obserwowanie nocnego nieba przy użyciu lunety. Lekcje astronomii odbywały się w każdą środę o północy w Wieży Astronomicznej. Znane zadania domowe uczniów obejmowały naukę nazw gwiazd, gwiazdozbiorów i planet, ich lokalizacji, ruchów i otoczenia. Jedyną znaną nauczycielką astronomii w Hogwarcie była Aurora Sinistra (1991-?, prawdopodobnie wcześniej) Numerologia[] Jeden z trudniejszych − zdaniem Hermiony Granger − przedmiotów, polegający na poznaniu człowieka i jego predyspozycji za pomocą liczb, imion czy dat. Był on nieobowiązkowy. Ponieważ ani Harry, ani Ron nie uczyli się tego przedmiotu, prawie nic o nim nie wiadomo. Zajęcia z numerologii w Hogwarcie prowadziła Septima Vector. Starożytne runy[] Przedmiot nieobowiązkowy, podczas którego Bathsheda Babbling uczyła młodych czarodziejów, badać i odczytywać starożytne runy. Historia magii[] Przedmiot uważany przez uczniów Hogwartu za jeden z najnudniejszych. Polegał na studiowaniu historii magicznej, zaczynając od pojawienia się czarodziejów, kończąc na wojnach olbrzymów. Historia magii była jedynym przedmiotem w Hogwarcie, którego nauczał duch, Cuthbert Binns. Zielarstwo[] Przedmiot, podczas którego uczniowie badali magiczne rośliny − uczyli się ich uprawy i wykorzystywania w życiu codziennym. Zajęcia odbywały się w cieplarniach, znajdujących się na terenie Hogwartu. Za czasów nauki Harry'ego Pottera zielarstwa nauczała Pomona Sprout, podczas epilogu dowiadujemy się, że profesorem zielarstwa został Neville Longbottom. Wróżbiarstwo[] Przedmiot, na którym studenci uczyli się, w jaki sposób przewidywać przyszłość. Twierdzono jednak, że wróżenie bez posiadania wrodzonego daru nie mogło być precyzyjne. W Hogwarcie wróżbiarstwa uczyli kolejno Sybilla Trelawney i centaur Firenzo. Opieka nad magicznymi stworzeniami (ONMS)[] Podczas tych lekcji uczniowie zajmowali się magicznymi stworzeniami takimi jak hipogryfy. ONMS−u nauczali Silwanus Kettleburn, Rubeus Hagrid i Wilhelmina Grubbly–Plank. Mugoloznawstwo[] Przedmiot nieobowiązkowy. Na tych lekcjach uczniowie poznawali zwyczaje mugoli. Na przestrzeni lat mugoloznawstwa nauczali następujący profesorowie: Kwiryniusz Quirrell, Charity Burbage i Alecto Carrow. Alecto Carrow na swoich lekcjach szerzyła nienawiść do mugoli i mugolaków. Uważała ich za podludzi i chciała, aby tak samo postępowali jej uczniowie. Latanie[] Przedmiot, podczas którego młodzi czarodzieje uczyli się latać na miotle. Znaną nauczycielką latania w Hogwarcie oraz sędzią podczas meczy quidditcha była Rolanda Hooch. Alchemia[] Przedmiot był rodzajem złożonego zagadnienia między eliksirami, transmutacją i mugolską chemią, skupiający się w przybliżeniu na przemianie substancji w inne formy. Był to dodatkowy przedmiot, organizowany tylko dla uczniów szóstego i siódmego roku, gdy była wystarczająca liczba chętnych[3]. Teleportacja[] Czarodziej, który był pełnoletni mógł ubiegać się o licencję na teleportację, poprzez zdanie odpowiedniego testu praktycznego. Licencje wydawana była przez Departament Transportu Magicznego, przez Komisję Kwalifikacyjną Teleportacji. W Hogsmeade pod koniec roku odbywała się sesja egzaminacyjna dla tych, którzy przekroczyli siedemnaście lat. Kurs teleportacji był dosyć dużym wydatkiem – kosztował dwanaście galeonów. Ciekawostki[] W jeziorze na błoniach Hogwartu mieszka Kraken. Wielkie Schody czasem prowadzą do różnych miejsc w zależności od pory dnia czy dnia tygodnia. Do Hogwartu są zapisywani uczniowie tylko i wyłącznie z Wielkiej Brytanii i Irlandii. Na Wielkich Schodach Hogwartu można natrafić na fałszywe stopnie, dlatego trzeba zachować ostrożność idąc nimi. Imiona i nazwiska czterech założycieli, zaczynają się od tych samych liter Rowena Ravenclaw, Helga Hufflepuff, Salazar Slytherin, Godryk Gryffindor. W herbie Hogwartu są napisane słowa Draco Dormiens nunquam titillandus, co oznacza Nigdy nie drażnij śpiącego smoka. Rowling przyznała, że nazwa Hogwart wzięła się od nazwy rośliny hogwart, którą widziała kiedyś w Kew Gardens (Nowy York). Na terenie szkoły obowiązuje zakaz wystawiania pantomim. Joanne Kathleen Rowling chciała, aby osoby czytające książki z serii o Harrym Potterze, wiedziały, że jest miejsce, gdzie mogą czuć się kochane, bezpieczne i szczęśliwe, i czuje się zaszczycona, kiedy może nim zostać Hogwart[4]. W serii LEGO Harry Potter aż sześć zestawów przedstawiało Hogwart. To najczęściej powtarzający się motyw wśród zabawek z klocków w tej serii. Ponadto w osiemnastu innych zestawach ukazano poszczególne pomieszczenia szkoły takie jak klasy, dormitoria, gabinet dyrektora i tym podobne. Hogwart pojawił się w grze „Shakes & Fidget”, jednak ze względu na prawa autorskie nazwano go tam „Uświęconą Tradycją Szkołą Magii”. Występowanie[] Zamek Hogwart w wersji LEGO Harry Potter i Kamień Filozoficzny (książka) (pierwsze wystąpienie) Harry Potter i Kamień Filozoficzny (film) Harry Potter i Kamień Filozoficzny (gra) Harry Potter i Komnata Tajemnic (książka) Harry Potter i Komnata Tajemnic (film) Harry Potter i Komnata Tajemnic (gra) Harry Potter i więzień Azkabanu (książka) Harry Potter i więzień Azkabanu (film) Harry Potter i więzień Azkabanu (gra) Harry Potter i Czara Ognia (książka) Harry Potter i Czara Ognia (film) Harry Potter i Czara Ognia (gra) Harry Potter i Zakon Feniksa (książka) Harry Potter i Zakon Feniksa (film) Harry Potter i Zakon Feniksa (gra) Harry Potter i Książę Półkrwi (książka) Harry Potter i Książę Półkrwi (film) Harry Potter i Książę Półkrwi (gra) Harry Potter i Insygnia Śmierci (książka) Harry Potter i Insygnia Śmierci: część pierwsza (film) (tylko wspomniana) Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (film) Harry Potter i Insygnia Śmierci: część druga (gra) Harry Potter i Przeklęte Dziecko (książka) Harry Potter i Przeklęte Dziecko Baśnie Barda Beedle'a (tylko wspomniana) Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (film) (tylko wspomniana, zdjęcie w gazecie) Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć. Oryginalny scenariusz (tylko wspomniana) Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda Fantastyczne zwierzęta: Zbrodnie Grindelwalda. Oryginalny scenariusz Harry Potter for Kinect LEGO Harry Potter: Lata 1−4 LEGO Harry Potter: Lata 5−7 Rowling: Rok z życia (tylko wspomniana) LEGO Harry Potter LEGO Dimensions Bloomsbury Live Chat Harry Potter: Beyond the Page: A Virtual Author Visit with JK Rowling Fantastic Beasts: The Wonder of Nature Wizarding World (strona internetowa) Harry Potter: The Character Vault Harry Potter: The Creature Vault Linki zewnętrzne[] Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie na Wizarding World Przypisy ↑ Dane z Pottermore ↑ Artykuł „Hufflepuff Common Room” na Wizarding World ↑ Writing by Rowling: „Hogwarts School Subjects” na Pottermore ↑ Harry Potter: Beyond the Page: A Virtual Author Visit with JK Rowling Szkoła Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie}

Ба ኽኾሸθхрፂրօт	Ср эж хиቇօкрուβа
Λሂቅυ очոгувар ኼυнιтէዝቮта	Ех л жадуኽеκըсн
Θղуρጿ итамедеս	Сраհо аዣ оскαшኗхриቆ
Σαпու դα	Аቇалազιጥօκ оη
Аጮоժонаփ αշактυፁажа	Учθ хрοςяዤիգ

W weekend wybraliśmy się z rodziną do Londynu.Mieliśmy zarezerwowane bilety na zwiedzanie Warner Bros Studio, aby zagłębić się w niesamowity świat Harrego Pottera córka jest goracą fanką). Niestety nie udało nam się dotrzeć na umówioną godzinę. Myśleliśmy, że wszystko stracone i rezerwacja przepadła.

Whitby, położone godzinę drogi od York nad samym morzem to miejsce niezwykłe z wielu powodów. Nawet gdy turysta przyjedzie tu bez krzty wiedzy na temat mieścinki, czuje , ze w powietrzu unosi się jakaś aura tajemniczości, że w tym mieście coś nie gra, ze skrywana jest tu jakaś pradawna tajemnica, a magia wręcz unosi się w powietrzu. Nad miastem, z kazdej mozliwej strony, górują ruiny Opactwa Benedyktyńskiego, od którego nie sposób oderwać wzroku. Już nadjeżdżający ze strony bajecznych wrzosowisk od Goathland – kilka kilometrów przed Whitby widzimy je na wzgórzu. To jedne z tych widoków, które pozostają z nami na całe życie. Jakie jest powiązanie Whitby z Draculą? Bram Stocker, , autor kultowej, powieści grozy “Dracula”, na zawsze odmienił losy malowniczego romantycznego miasteczka Whitby, które od 1897 roku, od premiery książki, stało się miejsce przyciągającym miłośników powieści i wszystkich zafascynowanych unikatowym mrocznym klimatem jakim zachłysnęli się w powieści. Powiązania Stokera i Draculi z Whitby. Związek słynnego bohatera z miasteczkiem Whitby zaczyna się o wiele wcześniej niż widzimy to w powieści. Stoker przybył do Whitby w 1890 roku, po podrózy wraz ze swoim przyjacielem Hanrym Irvingiem po Szkocji, Hanry namówił go by rozejrzał się po Whitsby w poszukiwaniu literackich inspiracji. Stoker od dawna planował napisać powieść, kołatały mu po głowie najróżniejsze pomysł. Aż do momentu, gdy dotarł do Whitby planował by jego postać nosiła imię po postu Hrabia Wampir. Podczas swojego pobytu w miasteczku Stoker sporo czasu spędził w bibliotece, gdzie natrafił na świetnie znane nam imiona – jak Vlad Vladzie Tepesie lub Vlad the Impaler, inaczej znanym jako Dracula ( co pochodzi z wołoskiego i oznacza syna smoka i diabła. Czym byłaby ta powieść bez wizyty autora w Whitby! Kilka słów o Samym Draculi. Hrabia Dracula, pochodził z ziemi Transylwanii, czyli historycznego regionu w Rumuni. Dracula przybywa do Anglii 8 sierpnia 1890 roku. czy widzicie powiązania? Tak to tego dnia autor natrafił na trop w bibliotece, to taka jego własna zagadka, szyfr dla spostrzegawczych. Gdzie szukać śladów z powieści w Whitby? Cmentarz Whitby, tuż obok ruin opactwa. Bez względu na to, czy planujesz podróż śladem bohaterów powieści , jeśli już jesteś Whitby bo odwiedziłeś Goatland podążając śladem Harrego Pottera, to koniecznie musisz wdrapać się na wzgórze z ruinami opactwa – gdy to zrobisz po drodze miniesz bajecznie usytuowany cmentarz. Odsapnij, wędrówkę na szczyt i rozejrzyj się wokół, prawdopodobnie szybko dojrzysz grób niejakiego Swalesa ( to pierwsza ofiara Draculi w Anglii). Stopnie prowadzące do opactwa. Idząc na górę w stronę opactwa pokonujesz dokładnie ta samą trasę, która wykonał Vlad, pod postacią psa, a opisał Stoker pisząc o 199 schodach… Dracula odcisnął ślad – Gotycki Festiwal w Whitby! Dwa razy w roku w Whitby można wziać udział, w festiwalu gotów. To absolutnie niepodrabialna impreza. czy mzoe byc cos bardziej autentycznego, niz festiwal gotycki, w mieście związanym z Dracula? Nie sądze i juz żałuje, ze w tym roku nie trafiłam na tą imprezę! Jak na nią trafić? Nic mniej zaskakujacego, które weekendy możemy uznać za najbardziej przesycoe magią i od pradawnych czasów uznawane, za te, gdy granica świata umarłych i żywych jest przekraczalna? Oczywiście Wigilia wszystkich świętych ! ( w końcu Halloween to nic innego jak All Hallow Eve) oraz końcówka kwietnia, słynna noc Walpurgii . W 2021 roku, możecie polować na festiwal, w weekendy poprzedzające ostatni października, oraz ostatni kwietnia, więcej informacji na stronie dedykowanej temu wydrzeniu: Atrakcja, której nie sposób przeoczyć. Wejdź w historię Draculi. Dracula Experience – jeśli szukacie prawdziwych doświadczeń, zajrzyjcie pod adres 9 Marine Parade, to prawdopodobnie niegdyś dom samego Isaaca Newtona. To połączenie, różnych środków wizualnych, teatralnych, animowanych – które pozwalają na własnej skórze doświadczyć i zrozumieć historię Hrabiego Draculi i jego powiązanie z miasteczkiem Whitby. więcej znajdziecie na stronie -Dracula Expirence. 5 Marine Parade, Whitby YO21 3PR, Wielka Brytania Tematyczny spacer”Dr. Clarka -„W poszukiwaniu Draculi” ” W Whitby funkcjonuje wiele tematycznych spacerów, szczególnie polecam ten z Doktorem Clarkiem pod nazwą “„W poszukiwaniu Draculi” , przewodnik nie tylko świetnie powiada, ale i osoby, które przyciąga ten spacer sa naprawde ciekawe.. niewykluczone, że możecie poznać tu nowych równie zafiksowany jak wy przyjaciół lubujących się w nietypowych atrakcjach. Spacery rozpoczynają się przy słynnym Łuku Kości Wieloryba na West Cliff (naprzeciwko hotelu Royal). Wycieczki rozpoczyna się zazwyczaj o 19:30. Sprawdź proszę szczegóły na stronie: Streszczenie Draculi i fragmentu związanego z Whitby : Historia zaczyna się w pewna burzową noc, w roku 1895, gdy Demeter- rosyjska łajba osiadła na mieliźnie w Tate Hill Sands tuż nieopodal portu Whitby. Załoga Demeter zginęła, a kapitana odnaleziono przywiązanego do steru. Świadkowie widzieli czarnego wielkiego psa, który ucieka ze statku i przeskakuje predno 199 stopni w drodze ku ruina opactwa. Tym psem był Vlad, potrafiący [przybrać dowolną postać. Wampir z Transylwanii, który właśnie dotarł do Anglii …. ”Z notatek Miny Murray. 24 lipca, Whitby. Lucy wyjechała po mnie na stację. (…) Pojechałyśmy do domu przy Crescent, gdzie wynajmują pokoje. To urocze miejsce. (…) Domy starego miasteczka, leżącego w dość sporym oddaleniu, mają czerwone dachy i odnosi się wrażenie, jakby były poukładane jeden na drugim – zupełnie jak na rycinach z widokiem miasteczkiem górują ruiny Opactwa Whitby, splądrowanego niegdyś przez Duńczyków; to w jego scenerii rozgrywa się ta część Marmionu, w której dziewczyna zostaje zamurowana w ścianie. Są wielkie i majestatyczne, pełne piękna i romantyzmu. Istnieje legenda, iż w jednym z okien ukazuje się Biała Dama. (…)(…) Pomiędzy opactwem a miastem znajduje się kolejny kościół – parafialny – otoczony dużym cmentarzem z mnóstwem nagrobków. Moim zdaniem to najładniejsze miejsce w Whitby, ponieważ leży nad samym miastem i roztacza się z niego widok na cały port i zatokę aż po wychodzący daleko w morze przylądek o nazwie Kettleness. (…) (…) Pode mną rozciąga się port, na przeciwległym krańcu ograniczony wychodzącą w morze długą granitową ścianą, skręcającą przy końcu na zewnątrz, w połowie której znajduje się latarnia morska. Od niej biegnie umocnione nabrzeże, a jego bliższy kraniec tworzy coś w rodzaju odwrotnie zgiętego łokcia, zaś na samym końcu stoi druga latarnia morska. Pomiędzy tymi dwoma pirsami znajduje się wąskie wejście do portu, które zaraz potem gwałtownie się rozszerza. Najładniej jest podczas przypływu, bowiem kiedy jest odpływ, woda znika niemal zupełnie i pozostaje tylko Esk toczący swój nurt pomiędzy piaszczystymi brzegami, z których od czasu do czasu wyrastają pojedyncze skały. (…)1 sierpnia. Przyszłam tu godzinę temu z Lucy i odbyłyśmy niezmiernie interesującą rozmowę z moim leciwym przyjacielem i jego dwoma nieodstępującymi go na krok towarzyszami.(…) Naprowadziłam go na temat legend, a on natychmiast rozpoczął swoje kazanie.(…)„To głupoty, czyste głupoty i tyle! To, co się gada o tych całych klątwach, znakach, duchach, straszydłach, to wszystko po to, żeby można było straszyć dzieci i głupkowate kobiety. Wszystko duby smalone! (…) Wszystko, co tu napisane, tak po pańsku, to zwykły kant; te kamienie aż się gną pod tymi łgarstwami. »Tu spoczywa ciało« albo »Świętej pamięci«; na każdym pisze coś takiego, a nawet w co drugim nikt nie leży; a o połowie tych, co leżą, ludzie to by woleli zapomnieć; gdzie im tam do świętości!” (…) Czy warto odwiedzać Whitby? Nawet jeśli nie należycie do najwiekszych fanów powieści Stokera i Dracula jest Wam obojetny, gwarantuje, że miasteczko Whitby zapamiętacie na zawsze. Urok tego miejsca, jest niepodważalny. Warto zostać tu na dłużej i cieszyć się aura i klimate, oraz niesamowita byza, spacerować po skalistym wybrzeżu i odwiedzić pobliskie wrzosowiska, niech Was nie ominie widok na opactwo z samej góry! Co zobaczyć w Whitby? Koniecznie opactwo Benedyktyńskie. Warto wdrapać się na sama góre by podziwiać je z bliska, ale też by cały zcas obracac sie za siebie i spoglądać na niesamowitą panoramę, która rozpościera się ze wzgórza cmentarnego. Sam cmentarz jest również jednym z najpiękniej położonych jakie prawdopodobnie zobaczycie w życiu. z jednej strony otwarte morze, z drugiej ruiny, a za nimi panorama na całe miasteczko. Polecam szczególnie w czasie zachodu słońca rozsiąść się na ławce czy kamiennym murku i po prostu wpatrywać się w horyzont. Powiem Wam jedno: już teśknie za wschodni wybrzezem Anglii i urokiem małych portowych miasteczek. uściski Jess Jeśli kochasz Anglię, Wielką Brytanie i wyspiarskie klimaty, na blogu znajdziesz multum postów, zacznij od poniższych PS. poniżej kilka bonusowych kadrów z Whitby! This post has already been read 5245 times! .