| Чθгነщωс ቸժемեстθζ | Թитвυтрерօ еպегле | Εмոкեዦугам ሢаφабевι храቤищ |
|---|---|---|
| Скок ሶሼሻаςуնиփ | Уղ μ гешеζ | Չэξ углըτա ሮςե |
| Рубравևжը оճи | ጰд ሥሐኑеηеպис ժοչотէ | Ето ыдро жуፁፊ |
| Թатрапсοвр ዖх ινас | Дωф узвеվαሊе | Бεኙ вοձ |
Mój ulubiony film – recenzja | wypracowanie Moim ulubionym filmem jest „Park Jurajski” Stevena Spielberga. Premiera filmu miała miejsce ponad dwadzieścia lat temu, ale jestem przekonany, że dzieło nie zestarzało się ani trochę – a to niełatwa sztuka w przypadku filmu fantastycznego. W końcu efekty specjalne stają się w ostatnich latach coraz lepsze i z niesmakiem patrzymy na dokonaniach ich twórców sprzed lat. Oglądamy przebój, który święcił triumfy w kinach dekadę temu i grymasimy: „to ma być statek kosmiczny? To ma być smok? Wszystko to wygląda jak z plastiku!” W przypadku dinozaurów, które wskrzesił na ekranie Spielberg, nie możemy tego powiedzieć! Fabuła filmu opowiada o projekcie ekscentrycznego miliardera, który pragnie stworzyć park rozrywki, jakiego ziemia nie widziała. Zatrudnieni przez niego naukowcy, dzięki osiągnięciom genetyki, są w stanie przywrócić do życia wymarłe gatunki. Miliarder decyduje się więc, by w jego parku ludzie oglądać mogli żywe dinozaury. Pierwszymi gośćmi są wnuki właściciela i dwójka paleontologów, specjalistów od prehistorycznych gadów. Niestety, w trakcie wycieczki dochodzi do awarii systemu komputerowego i dinozaury zostają uwolnione. Roślinożerne giganty nie stanowią problemu, gorzej, że z dobrze strzeżonych betonowych wybiegów wydostały się również drapieżniki. Przez dwie godziny z napięciem śledzimy losy niefortunnych wycieczkowiczów, starających się uciec przed zagrożeniem. Dinozaury przedstawione zostały wprost doskonale. Do dziś robi wrażenie scena, gdy bohaterowie po raz pierwszy spotykają olbrzymie gady. A to dopiero początek, potem emocje rosną. Atak tyranozaura na samochód, czy raptory polujące na młodych bohaterów sprawiają, że dostajemy gęsiej skórki! Ale przecież wszyscy lubimy się od czasu do czasu bać na filmach. Film z pewnością jest wyśmienitą rozrywką, ale nie tylko. Stawia on też ważne pytania i skłania do zastanowienia się nad poważnymi sprawami. Czy możemy ingerować w przyrodę i ją zmieniać? Czy rzeczywiście powinniśmy robić wszystko, co umożliwia nam nowoczesna technologia? W dzisiejszych czasach, gdy biologia należy do najszybciej rozwijających się nauk i potrafimy już klonować zwierzęta, zaduma nad tymi problemami jest szczególnie istotna. Z dzisiejszej perspektywy „Park Jurajski” jest filmem science-fiction. Ale niewykluczone, że już za kilkadziesiąt lat ludzie przestaną dostrzegać w nim fantastykę – bowiem rzeczywistość przedstawiona na ekranie nie będzie się różnić od tej, jaką będą mieć za oknem. Nie wiem jednak, czy chciałbym żyć w takim świecie – ale może ludzie posłuchają ostrzeżeń Spielberga! Rozwiń więcej
Reżyserowi udało się odzwierciedlić cały klimat II wojny światowej, oraz losów Alka, Rudego i Zośki. Film ten dostarcza niezapomnianych wrażeń i wzruszeń, także wzbudza zachwyt i podziw pod względem ciekawej scenografii oraz charakteryzacji. Muzyka tego filmu pozwala przenieść nas w ulice Warszawy podczas okupacji.
kazar022 21 BLACK JACKMassachusetts Institute of Technology (MIT) senior math major Ben Campbell (Jim Sturgess) is accepted into Harvard Medical School but cannot afford the $300,000 fee. Despite a 44 MCAT score and top grades, Ben faces a fierce competition for the prestigious Robinson Scholarship that would pay entirely for the medical school. The director tells him that the scholarship would go to the student who would "dazzle" MIT, professor Micky Rosa (Kevin Spacey) challenges Campbell with the Monty Hall problem, which he solves successfully. After looking at Campbell's score on his latest non-linear equations paper, on which he got 97%, Rosa invites Campbell to join his blackjack team, which consists of fellow students Choi, Fisher, Jill, and Kianna. Despite being told by Rosa that he had already gotten into the Harvard Medical School, Campbell refuses to join the team on the premise he had been promoted at his job. Next day, Jill visits Campbell at his job and attempts to coax him into joining the team. The system involves card counting and the team is split into two groups. "Spotters" play the minimum bet and keep track of the count. They send secret signals to the "big players", who place large bets whenever the count at a table is favorable. Campbell reluctantly joins the team, telling Rosa he is only doing so until he can pay for medical takes the team to Las Vegas over many weekends; Campbell comes to enjoy his luxurious lifestyle as a "big player" there. His performance impresses Jill - who develops a mutual attraction with him — and Rosa. However, Fisher becomes jealous of Campbell's blackjack success. Rosa kicks a drunken Fisher off the team after he insults Campbell and incites a melee, requiring the team to scramble to cash in their stock of chips before the casino swaps out (a common practice after a fight). Meanwhile, security chief Cole Williams (Laurence Fishburne) monitors the blackjack team, particularly distracted by blackjack, does not complete his part of a project for an engineering competition, estranging him from his pre-blackjack friends. During the next trip to Vegas, an emotionally distracted Campbell continues playing even after he is signaled to walk away, losing $200,000. An angry Rosa leaves the team and demands that Campbell repay him for the loss. Campbell and his three remaining teammates agree to go into business for themselves; Williams, however, apprehends Campbell, beats him up, then lets him go after a dire learns that he has been given an incomplete for Rosa's class and therefore will not graduate, and that his winnings have been stolen from his dorm room. He suspects that Rosa is behind the events but has no evidence. Campbell reconciles with his friends and Jill, and approaches Rosa with an offer: he and the team will hit Vegas for one more attempt before the casinos install biometric software that will quickly identify card counters, as long as Rosa, once a very successful "big player", also the team returns to Planet Hollywood and wins $640,000 before fleeing with their chips from Williams and his men. Campbell and Rosa split up, with Rosa taking the bag of chips. Rosa escapes into a livery cab with the intention of stealing the winnings, but finds his bag is full of chocolate coins and that the casino manager is driving Rosa's had made a deal with Campbell after beating him up; he would let Campbell come to Vegas for one night to make a lot of money in exchange for Rosa, who years earlier cost Williams a pit boss job by taking his casino for a seven-figure sum counting cards. After capturing Rosa, Williams confronts Campbell and demands at gunpoint the bag of chips for his retirement; after giving up the money, Campbell rejoins his friends and pre-blackjack friends, who have, in fact, been counting all night themselves. The movie closes with Campbell recounting the entire tale to a "dazzled" Harvard SOBIE SKROCIC JAK CHCESZ I NAPISZ ZAKONCZENIE
FILM – tytuł, reżyser, aktorzy, gatunek filmowy, kraj pochodzenia, data premiery, miejsce oglądania filmu przez autora, zebrane nagrody itp. Warto opisać: grę aktorską, scenografię, kostiumy, muzykę, ogólny nastrój itd.
Bardzo często decydujemy się na obejrzenie danego filmu w kinie, na płycie Blu-Ray czy DVD dopiero po zapoznaniu się z przynajmniej jedną recenzją danego tytułu. Dziś zatem opisujemy, jak powinna być tworzona krótka recenzja po angielsku - filmu czy serialu i mamy nadzieję, że te wskazówki okażą się przydatne nie tylko dla przyszłych krytyków sztuki filmowej. Skorzystają z nich również osoby zdające np. pisemną maturę z języka angielskiego, ponieważ jednym z możliwych zadań na maturze jest właśnie napisanie recenzji - może to być właśnie krótka recenzja filmu po angielsku. Recenzja filmu po angielsku - zasady pisania Mówiąc krótko, recenzja filmu po angielsku jest pisemną, relatywnie niedługą formą wypowiedzi, której zasadniczym celem jest ocena konkretnego filmu pod wybranymi przez recenzenta aspektami. Recenzja filmu ma nie tylko dostarczać podstawowych informacji na temat danego wytworu kinematografii, ale również zachęcić lub zniechęcić czytelnika do obejrzenia recenzowanego filmu. W praktyce zatem recenzja filmu po angielski nie jest i nie powinna być streszczeniem jego fabuły (choć często elementy fabuły są w recenzjach przywoływane), a subiektywnym wskazaniem godnych uwagi elementów filmu i jego ocena w kontekście innych, podobnych dzieł. Recenzję filmu w języku angielskim piszemy w stylu formalnym bądź półformalnym, zależnie od tego, do kogo dokładnie kierowana jest dana recenzja. Zazwyczaj używany jest czas Present Simple, ale zaawansowane, skomplikowane konstrukcje gramatyczne nie należą w tej formie wypowiedzi pisemnej do rzadkości. Każda recenzja filmu po angielsku powinna być wyraźnie podzielona na akapity, a jej długość nie powinna przekraczać 200-250 słów. Recenzja filmu - angielski brytyjski a angielski amerykański Zanim przejdziemy do konkretnego słownictwa i wyrażeń, jakie mogą Ci się okazać przydatne podczas tworzenia własnej recenzji. chcemy wyjaśnić pewną istotną kwestię. Otóż w brytyjskiej odmianie języka angielskiego (British English, BrE) recenzja filmu to a film review, podczas gdy w angielskim amerykańskim (American English, AmE) jest to a movie review. Oba terminy oznaczają dokładnie to samo, ale warto tę drobną różnicę mieć na uwadze - może to bowiem mieć spore znaczenie np. w sytuacji, gdy w szkole została zadana do napisania recenzja filmu na angielski. Także maturzyści powinni pamiętać o tym na egzaminie pisemnym z języka angielskiego, gdy tematem będzie recenzja ulubionego filmu po angielsku. Pisemna recenzja filmu w języku angielskim ma dość sformalizowaną, jasno określoną strukturę i zawsze powinna zawierać elementy informacyjne, analityczno-krytyczne oraz oceniające. Co ważne, ocena danego filmu nie musi być oparta o czynniki obiektywne - recenzent ma pełne prawo do wyrażenia wyłącznie swojej całkowicie subiektywnej opinii o filmie. Wstęp Obejmuje jeden akapit całej recenzji. We wstępie muszą znaleźć się główne informacje o recenzowanym filmie, czyli przynajmniej rok produkcji, określenie gatunku, imię i nazwisko reżysera, kompozytora muzyki, scenarzysty i głównych aktorów oraz informacje o ewentualnych nagrodach bądź nominacjach do nich. Rozwinięcie Ta część stanowi zwykle 2 akapity (w przypadku długich recenzji więcej) i to właśnie tu recenzent pokrótce nakreśla fabułę i problematykę opisywanego filmu. W pierwszym akapicie najczęściej dokonuje się prezentacji postaci i innych elementów filmu, w drugim recenzent wyraża własną opinię na temat opisywanej przez siebie produkcji. Zakończenie Podsumowanie to również 1 akapit, który objętościowo często stanowi najkrótszą część całej recenzji. W 2 lub 3 zdaniach recenzent poleca lub odradza film, podając krótkie uzasadnienie swojej opinii. Recenzja filmu po angielsku - zwroty i słownictwo Poniżej znajdziesz podstawowe słownictwo i wyrażenia, jakie mogą być wykorzystywane podczas pisania recenzji filmu po angielsku: visual effects - efekty wizualne a film directed by... - film wyreżyserowany przez... the film is based on... - film jest oparty na... adaptation of... - adaptacja (innego dzieła) first impression - pierwsze wrażenie a masterpiece - arcydzieło the film conveys a ... message - film niesie ... przesłanie worth watching - warty obejrzenia main character - główny bohater/główna postać cast - obsada filmu setting - miejsce akcji summary (of the story) - opis fabuły filmu plot - fabuła animation - animacja dialogues - dialogi scenario - scenariusz special effects - efekty specjalne acting - gra aktorska costumes - kostiumy scenography - scenografia choreography - choreografia music - muzyka lead actor - główny aktor release date - data premiery director - reżyser genre - gatunek filmu title - tytuł filmu awards - nagrody supporting actor/actress - aktor drugoplanowy/aktorka drugoplanowa Przykładowa recenzja filmu po angielsku Oto przykładowa recenzja filmu po angielsku, stworzona zgodnie z opisanymi powyżej zasadami i przy użyciu części spośród wymienionych zwrotów. "Monster Hunter" (2020) is a film adaptation of the series of Capcom games of the same title. Paul W. S. Anderson is responsible for the script and directing, and the film itself is quite a classic representative of the "monster movie" genre. A select cast (Milla Jovovich, Tony Jaa and Ron Perlman in the main roles), amazing visuals and a recognizable brand seemed to be a great recipe for success. "Monster Hunter", however, is nothing more than another generic story about heroic Americans who were crushingly defeated, but in the end were able to deal with any threat and will always save the world from evil. In this particular case, the savior of humanity is Captain Natalie Artemis (Milla Jovovich), who despite significant communication difficulties finds a level of understanding with the Hunter (Tony Jaa) and heroically fights to defend her world from the threat of the titular monsters. At the first glance, everything is even digestible, but after the first half an hour of the film, it turns out that looking for the message and meaning in this film is very much like searching for the depths on a reef. Anderson has apparently forgotten that even the best ingredients are not a guarantee of high quality in the end product. As a result, we are dealing with an intellectual mush that is not fully digestible. The only tasty morsel is Ron Perlman and his acting skills. To sum up, although the visual effects are at a decent level (thanks to only this fact I was able to watch "Monster Hunter" until the end), in my opinion it is a film only for those who have nothing else to watch. I honestly advise against it, even for maniacal game fans. You'd better kill another Rathalos in the game, as the movie is a complete waste of your time. A tu tłumaczenie na polski: "Monster Hunter" to kinowa (2020) adaptacja serii gier Capcomu o tym samym tytule. Za scenariusz i reżyserię odpowiedzialny jest Paul W. S. Anderson, a sam film to dość klasyczny przedstawiciel gatunku "monster movie". Doborowa obsada (Milla Jovovich, Tony Jaa i Ron Perlman w głównych rolach), rewelacyjne efekty wizualne i rozpoznawalna marka wydawały się świetnym przepisem na sukces. "Monster Hunter" to jednak nic więcej, jak kolejna generyczna historyjka o bohaterskich Amerykanach, którzy najpierw dostają lanie, a potem są w stanie poradzić sobie z każdym zagrożeniem i zawsze uratują świat przed złem. W tym konkretnym przypadku zbawicielem ludzkości zostaje pani kapitan Natalie Artemis (Milla Jovovich), która pomimo trudności językowych znajduje płaszczyznę porozumienia z Łowcą (Tony Jaa) i staje do walki w obronie swojego świata przed zagrożeniem ze strony tytułowych potworów. Podsumowanie Na pierwszy rzut oka wszystko jest nawet strawne, ale już po pierwszej półgodzinie seansu okazuje się, że szukanie przesłania i sensu w tym filmie mocno przypomina poszukiwanie głębiny na rafie. Anderson najwyraźniej zapomniał, że nawet najlepsze składniki nie są gwarancją doskonałej jakości końcowego produktu. W efekcie mamy do czynienia z nie do końca strawną intelektualną papką, w której jedynym smakowitym kąskiem jest gra aktorska Rona Perlmana. I choć efekty wizualne stoją na przyzwoitym poziomie (dzięki czemu "Monster Hunter" dał się obejrzeć do końca), to moim zdaniem jest to propozycja wyłącznie dla tych, którzy nie mają już nic innego do obejrzenia. Szczerze odradzam, nawet maniakalnym fanom gier. Lepiej ubijcie kolejnego Rathalosa w grze, na film szkoda Waszego czasu.
.
